f. 140r
Deum nolle sibi dare, vult enim dare fidem unicuique sed non extra Ecclesiam vivere volenti, ubi non est salus, neque vita, neque vera resurrectio.
Multiplices sensus et varia dona gratiarum habet quilibet fidelis et Catholicus Christianus quorum omnium
et[1]
singulorum rationes, et scripturas aut verba sacra quibus
nituntur[2],
si per se
quaeretur[3],
et[4]
per se iudicare vellet, varia detrimenta pateretur.
Eva magnum donum gratiae ad credendum
verba[5]
praecepti Dei, per verbum Adami sibi
factum[6]
acceperat, sed statim
audita[7]
quaestione[8]
cur praecepisset Deus, etc.
Deum[9]
inquam ipsa quaerit rationes praecepti ad credendum ei, qui nec aedificari, nec aedificare poterat (sicut sunt plerique omnes haeretici) ipsa donum fidei perdidit, quo effuso facile fuit eam decipi, et
persuadere[10]
_______________
