sive
SCALA PARADISI[1]
Qua
Per solidarum Virtutum cultum ad Vitae aeternae
et Summi Boni possessionem consequendam
ascenditur
Interlocutoribus
Cosmiele et Theodidacto
DIALOGUS I
Theodidactus. Agedum mi Cosmiel, fidelissime corporis et
Animae meae Custos; magnum sane, et inenarrabilium beneficiorum
cumulum praestitisti mihi, cum non ita pridem
miro et stupendo modo per huius Mundi corporei recessus
me duxisti, Planetarum, Stellarumque Structuram Constitutionemque
una cum influxibus singulis appropriatis,
coeterisque viribus et proprietatibus docuisti; verbo,
arcanam Opificis Opt. Max., in numero, pondere et mensura,
omnia constituentis Sapientiam, Potentiam, Maiestatem
finis expertem demonstrasti; nec hic contentus, Orbis
Terrarum dispositionem, et Arcana Subterranei Mundi Sacramenta,
et abditam negotiantis Naturae Oeconomiam usque
ad infimum Mundi centrum, exponere dignatus es, quemadmodum
Itinerarium nostrum Extaticum quam luculentissime
docet.
Sed cum haec omnia mihi indignissimo clientulo tuo ostenderis:
Quid, rogo, haec omnia proderunt mihi, aut quem
fructum inde colligere possum, nisi tu mihi iam in omnibus
instructo, modum ostenderis, quo ad ineffabilem illum cunctorum
Conditorem, cuius incomprehensam Maiestatem, Potentiam,
Sapientiam, atque infandam eiusdem in disponendis omnibus
providentiam, attonito animo, et ad tantorum mirabilium stupefacto
admiratus sum, pervenire, illi per effectivam Unionem,
- ↑ Cfr. Ioannes Climacus, Scale celesti (Scala Paradisi) a volte tramandato come Discorso ascetico
