Cap.
Cosmiel. Deus emporum, et saeculorum inspector, praeclara signa, et magnifica prodigia, et facta
omni ad miratione maiora praelucendo mortalium tenebris, et caligines eorum dispergere volens,
ante apparitionem, et adventum summi luminis praemisit apud Romanos apud Persas, Arabes, et
apud Iudaeos, ubi erat notus, et magnum nomen eius ibi mirabiliter illuminavit a montibus
aeternis. De Coelo autem auditum fuit, et commovit terram, ut salvos faceret mansuetos terrae
anticipaverunt lumina ipsius oculos eorum, ut praepararetur veritas eius in eis Confessi sunt
Coeli, et terra mirabilia eius, ut veritas, quae est in itu eius, esset in Ecclesia multorum, et
qui notus tantum in Iudaea erat, impleret fulgore suo orbem terrae, et plenitudinem eius, et
ab occidente, ab oriente, et a desertis montibus ab aquilone, et mari palam fieret redemptio
eius, quae a saeculo est.
Et cum reliquum esset, ut post auroram inciperet dies, et opus suum adimpleret Deus, notumque
faceret illud in medio annorum, ut scilicet Rex magnus progrederetur ab Austro, et sanctas de
monte Pharan, et operiret Coelo gloria eius et splendor eius ut lux esset et ante faciem eius fugeret
Mors; et Diabolus egrederetur ante pedes eius staret, et metiretur terram, et subiiceret eam, et
dissolueret populos, contereret Reges fortes, incurvaret colles mundi ab itineribus aeternitatis eius,
in fremituque conculcaret terram, et in furore suo obstupefaceret gentes, et percuteret impium
spiritu labiorum suorum, et deponeret potentes de sede, mente cordis sui, et esurientes impleret
bonis, erigeret mansuetos in salutem, et humiles spiritu salvios faceret, pauperes cum Principibus
collocaret, et credentibus daret regna Coelorum, et egrederetur tandem in salutem populo
suo, statuit mittere in terram, quem missurus erat, ouius gratia tot orracula, tot prophetiae,
tot signa, tot prodigia praecesserant. Quod mirabiliter fassum est.
Deus enim, qui fecit Angelos suos spiritus et ministros eius ignem urentem; conspicatus Angelorum
Myriadas incessabili voce clamantes; Sanctus, Sanctus, Sanctus. Et prospiciens Coelum, pulchritudinem,
et magnitudinem Urbis illius STOP HERE, et plateas auto mundo et polatio coruscantibus gemmis
construita, lucidissimas Debes, innumerabile mansiones Coelesbi arrificio elaboratas. Reginum
illud insuperabile, et magnificentia plenium; Civitatem illam suffimem, quam gloris, et superbeopes
illustrant. Vidensque non esse ibi habitatorem quietis, et nullum hominum (quorum gratia
tantum ojeus summi opifius mann construitum fuerat) ad ea loca per tot secula accedere
potuisse, astareque ante Paradisum uolupstatis cherubim flammerum pladium, atque verssetilem gerentem ad astodiendam uiani vitae, nequis ingrederetur ad illumi Vidensque frud
trari divinum opus, et magnificentissima Dei opificia et tot divitias tanta ibi largitate congestas,
nulli hominum usul inseruine, nubius cor Larsificare, nullius mentems beatam facere
Et deinde oculos in terrarum orbem ex auto conuertens, ac prospiciens omnen carnem corrupisse
uiam suam, nec tamen esse aliquem, qui faceret bonum, maletiamaque inhabitantium esse completam;
terram corruptam, et repletam iniquitate, finis quidem universae carnius venit ante cum, Deo recordatus
forderus sui, quod fecit uum Noe, et filys eius, et cum omni anima vivente, quae carnem vegetat,
dixie Nequaquam ultra maledicam terrae propser homines; sendus enimii, et cogitatio humani cordy
in malam prona sunt al adolescentia sua. Non igitur percutiam ultra ominem apumam viventem,
