Page:FC 1042.djvu/415

From GATE
Revision as of 10:30, 28 January 2022 by J. L. Narvaja (talk | contribs)
This page has not been proofread



f. 200r



minora dona et media ad ipsos fines. Quidam nihil magis optant quam sentimenta spiritualia, id est ipsius animae, quae uellent experiri in carne cordis sui, qui tamen nulla re magis egent, quam patientia, aut alia quapiam uirtute, cuius defectum ipsi ignorant, et non sentiunt. Deus autem maxime uult ut possideamus animam nostram, haec autem possideri non potest nisi per patientiam, iuxta Illud: "In patientia uestra possidebitis animas uestras"[I]. Patientia. Qui autem non possident[1] propriam animam per patientiam, quomodo iustum est, ut possideat Deum per sensibilem consolationem? etc.[2]

In die sanctorum Martirum Joannis et Pauli mane postquam surrexissem, ego sensi satis notabilem gratiam ad praeparandum cor meum ad officium dicendum, et ad hoc ne[3] admitterem alienas affectiones id est vel tristitias de alijs rebus, vel laetitias
_______________

  1. Lc 21,19

_______________

  1. possident] possidet MF
  2. etc.] om. MF
  3. ne] vt non MF