annorum, ac proinde & eorundem motum menstruum. Harum Tabellarum structuram, & ulteriorem usum nunc damus. Sed prius nonnulla tum omnibus, tum tribus praedictis Planetis communia praemittimus.
Planetas vocamus illas coeli stellas, quae infra fixas quotidiano quidem & cum fixis communi motu moventur circa Terraquam, ordinem, distantiam inter se; & a fixis, atque ab Ecliptica huc illucque in coelo nunc in Austrum, nunc in Septentrionem, Sole excepto, evagantur & errant, non quidem incerto & vago, multum tamen variabili motu: unde a Graecis … Planetae, a Latinis, Errantes seu Errones & Erraticae stellae appellantur. Ad de quod plerique illorum nunc moveri velociter, nunc tarde, nunc stare, nunc regredi videantur.
Huiusmodi stellae ad Antiquis notate fuere septem tantum, quorum nomina, & notae characteristicae haec sunt:
| Saturnus | Jupiter | Mars | Sol | Venus | Mercurius | Luna |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
Recentiores tamen tubo optico deprehenderunt alios, quos inter sunt quatuor, ut, vocat, comites Jovis, qui circa illum gyros suos exercent. Eisdem accentuerant Saturni comites; quos tamen novissime in Hollandia & Romae ingentis magnitudinis & optimae notae tubo deprehenderunt non stellae esse, sed lucidum circulum seu annulum circa Saturnum.
Aliqui ex antiquis putarunt, septem praedictos vulgares Planetas eo ordine in coelo, quoad altitudinem & a Terra remotionem esse dispositos, quo in praecedentibus laterculis, disposuimus, ut nimirum omnium supremus sit Saturnus, quem deorsum versus sequatur Jupiter, Mars, & reliqui, usque ad Lunam, quae sine controversia est ultima. Unde etiam num tres priores dicuntur
