217 D.Ant. Mariano � Bellarmin. 12 janvier 1602.
217
/
111^^ et
Dno Card. Bellarmino Sai.
Scripsi ad te hoc ipso anno,Illustrissime Sacerdos, homo ne-
que tibi notus neque vero dignus qui noscar, quaecunque de Brevia-
rii seria emendatione, ad illam diem congesseram. Eiusdem argumen-
jTti addo nunc paucula nec contemnenda.
1. Hilarium haereticorum profligatorem, orthodoxiae praesidi
um propugnatoremque firmissimum quis vero patiatur neque inter
praecipuos Ecclesiae doctores adscriptum, neque duplici officio
cultum? Divos ineffabili illa et perpetua animorum consensione con-
iunctos inter se committere, et religio vetat et pietas. Verum si
quae ex eis emolumenta nobis provenere, singula librentur et invi-
cem conferantur, profecto nulli cedet Hilarius vel doctrinae pon
dera, vel exemplo virtutum. Tu, vir eruditissime, qui haec optime
nosti, Hilarianum cultum auge ut par est,et promove; ut videlicet
/^^"divinus Doctor censeatur is qui tot populorum agmina et divino
verbo docuit et exemplo.
2. Antonio, cognomini et tutelari meo. Divo illi Magno, quem
vel primum vel praecipuum solitudo inhos^ita complexa est, quaenam
Evangeli! pars debeatur. Deus ipse non obscuro ostendit argumento,
cum iis eum verbis: Si vis perfectus esse, vado et vende omnia
quae habes, ad se invitandum et vel per avia eremi aequendum divi-
nitus traxit. Idipsum itaque Evangeli! caput, Athanasio eius disci-
pulo et populari exponente, in hoc feste legatur.
3. Michaelem Archangelum coelitum invictum Frincipem et divi-
nae virtutis constantissimum adsertorem, octavarum celebritate ca
rene,id aequidem unquam setie mirari nequaquam possum.
4. Hymnus ille in Dedicazione ecclesiae, ad Laudes, Angularis
fundamentum, quaeso te, candidissime Purpurate, e Romani Breviari!
angulis finibusque propellatur.
! Huc evasi! candor ille pris-
