f. 159v
usque ad diuisionem
animae[1]
et spiritus,
compagum quoque[2],
ac[3]
medullarum,
et discretorum cogitationum, et intentionum cordis,
etc.[4]
Haec inquam habet diuinus sermo, si per Spiritum Sanctum doceatur, et sug[g]eratur ad concipiendam spem maiorem contra omnia pericula uiarum.
Ego hic sensi magnum desiderium, ut multi boni, et patientes, eas peragerent, quorum patientia, et orationes impetrarent a Deo gratiam pro caeteris post se
perfecturis[5],
et peregrinaturis.
In hoc die post missam dum considerassem diuersitatem spirituum, qui me frequenter agitarunt et uarium esse
fecerunt[6]
circa possibilitatem faciendi fructum in Germania, ego notaui non
non adherendum uerbis illius spiritus, qui omnia facit impossibilia, etc.
esse adherendum ullo modo uerbis illius, qui omnia facit impossibilia, et semper adducit inconuenientia, sed potius uerbis, et sensibus illius, qui ostendit possibilitatem, et
_______________
