Page:FC 1042.djvu/197

From GATE
Revision as of 09:15, 13 August 2021 by J. L. Narvaja (talk | contribs)
This page has not been proofread



f. 91r



ac nitentibus omnibus modis[1], ut melius Capere uerba sancta et illa capiant in nobis radices. capiamus uerba sancta, et illa capiant in nobis radices suas, et uirtutem suam seminalem imprimant; uerbum etenim quodcumque de ore Dei procedens uerum Dei semen est, Deum ipsum quodam[m]odo quantum in[2] se est in nobis producens, et[3] generans. Circa horas canonicas[4] ut ibi possem crescere, et eo magis quo magis accedebam ad finem, ego considerabam quo pacto Christus quo magis accedebat ad finem uitae suae eo amplius patiebatur. Christus, quo magis accedebat ad finem uitae suae, eo amplius patiebatur, et maiora tormenta[5] inferebantur; propterea hoc sentiebam, Oportet crescere in deuotione horarum. oportere crescere in deuotione horarum, ita ut cum peruentum fuerat[6] ad horam nonam[7] sentiri possit uis ipsius mortis, et expirationis Jesu Christi, quae hora nona accidit.

_______________

  1. nitentibus omnibus modis] omnibus modis nitentibus MF
  2. in] ex MF
  3. et] ac MF
  4. canonicas] add. [desiderabam] MF
  5. tormenta] add. ei MF
  6. fuerat] fuerit MF
  7. nonam] Nonae MF