Page:Organum mathematicum libris IX. explicatum (1668).djvu/70

taedas efferretur. Atrox erat et contumax morbi malum, et tenebrae usque adeo densae, ut ipsum Imperii Solem, Augustum Caesarem LEOPOLDUM, qui laboranti STELLAE aderat, de sua luce et vita libenter impertiturus, tristitiae moerorisque; tenebris involverint. Tentavit interim, ne nihil agerent, studiose partes et artes suas medicina non verbis duntaxat aut herbis, sed, ne parum serio res agi videretur, etiam ferro et igni. Et fortasse stellas ignibus adiuvari posse crediderat. At quantum hic colei et operae perdidit! Quid enim subsidii speres Luci a tenebris? Aut quae esse possit pro coelesti et sacro STELLAE morbo medicina, ex quo Apollo et Aesculapius terras reliquere?
Et hactenus ego quidem Vestros omnium animos per obscuras nebulas assiduum huius STELLAE comitatum satis, opinor, circumduxi: ubisi aut obscurior in loquendo visus sum, aut forsan minus caute progressus offendi in aliquem, ignoscite; inter nebulas enim incessi. At vero nunc tempis esse video, ut, priusquam Hesperum nostrum ad occiduum vitae horizontem deducam, quibus ille radiis effulserit, quo splendore non Domum duntaxat suam, sed orbem illustraverit unibersum, clara oratione, diducto nebularum velo, comprehendam. Tuam hic ego inculpatam fidem, omnisque; doli expertem animum in subsidium voco, Illustrissime et Excellentissime Domine, D. Iosephe Comes de Rabatta, etc. quem Augustissimus Imperator LEOPOLDUS in Domo STELLAE Superarum Aulae Praefectum esse iussit,