f. 159r
gnitus [incognitus] a nobis, dolui ergo, quod non adiuvissem ipsum circa curam iuvenis sibi commissi quantum potuissem, cum tamem ipse met Angelus humiliasset mihi, et obedientem conservasset iuvenem non permittens, ut malus spiritus ipsius me molestaret, quantum ego merebar
etc.[1]
Hinc cum
multum[2]
considerassem de officio Angelorum circa homines, clare sensi,
quod[3]
necessarium sit, ut spiritus ille, qui omnia perfectissime continet, adaptet ipsis animas nostras ex intimis, et
eos[4]
moderet[5]
per infusionem
bonorum[6]
suorum.
Rogandus est igitur Christus, ut ille nobis conservet spiritum suum, sine cuius operatione, etiam boni Angeli nostri non sufficerent ad moderationem spirituum nostrorum, sine tactibus enim divinis
vana[7]
vana verba sine tactibus divinis, etc.
omnia verba viderentur, quae efficaciam non habent,
videlicet[8]
ad penetrationem intimorum nostrorum.
Est autem sermo Dei vivus, efficax,
ac[9]
penetrabilior omni gladio ancipiti,
et pertingens[10]
_______________
