f. 159v
usque ad divisionem
animae[1]
et spiritus,
compagum quoque[2],
ac[3]
medullarum,
et discretorum cogitationum, et intentionum cordis
etc.[4]
Haec inquam habet divinus sermo, si per Spiritum Sanctum doceatur, et sug[g]eratur ad concipiendam spem maiorem contra omnia pericula viarum.
Ego hic sensi magnum desiderium, ut multi boni, et patientes, eas peragerent, quorum patientia, et orationes impetrarent a Deo gratiam pro caeteris post se
perfecturis[5],
et peregrinaturis.
In hoc die post missam dum considerarem diversitatem spirituum, qui me frequenter agitarunt, et varium esse
fecerunt[6]
circa possibilitatem faciendi fructum in Germania, ego notavi non
non adherendum verbis illius spiritus, qui omnia facit impossibilia etc.
esse adherendum ullo modo verbis illius, qui omnia facit impossibilia, et semper adducit inconvenientia, sed potius verbis, et sensibus illius, qui ostendit possibilitatem, et
_______________
