f. 140r
Deum nolle sibi dare, uult enim dare fidem unicuique sed non extra Ecclesiam uiuere uolenti, ubi non est salus, neque uita, neque uera resurrectio.
Multiplices sensus et uaria dona gratiarum habet quilibet fidelis et Catholicus Christianus quorum omnium
et[1]
singulorum rationes, et scripturas aut uerba sacra quibus
nituntur[2],
si per se
quaeretur[3],
et[4]
per se iudicare uellet, uaria detrimenta pateretur.
Eua magnum donum gratiae ad credendum
uerba[5]
praecepti Dei, per uerbum Adami sibi
factum[6]
acceperat, sed statim
audita[7]
quaestione[8]
cur praecepisset Deus, etc.
Deum[9]
in qua[10]
ipsa quaerit rationes praecepti ad credendum ei, qui nec aedificari, nec aedificare poterat (sicut sunt plerique omnes haeretici) ipsa donum fidei perdidit, quo effuso facile fuit eam decipi, et
persuadere[11]
_______________
