f. 126v
sentimentum[1] in nos[2] renouari possit, id est, subiectum ipsum, et ornatus, diminutioque imperiectionum, utinam renouetur ipsum esse, ipsum uiuere, ipsum sentire, ipsum denique posse, deinde et qualitates, et quaecunque sancta accidentia ipsi subiecto ad aeternam, et coelestem uitam necessaria[3], ac[4] Deo placentia.
Eodem tempore, id est, festi Conceptionis ego
etiam[5]
hoc unum notaui circa lectiones meas, me uidelicet esse quodam modo magis lucidum in me, et quasi ex parte quadam eductum ex mea propria, et natiua confusione, et indistinctione.
Memoriam quoque
capacem magis[6]
et
retinentem[7],
me non ita, ut alias solebam turbari.
Utinam sint initia ad hoc bonum, ut tandem aliquando exire possim ex meis
tenebris[8]
ad lumen illud inaccessibile ex profundo
_______________
