Difference between revisions of "Page:EBC 1614 09 04 1469.pdf/1"

From GATE
(→‎Not proofread: Created page with "Category:EBC_Not proofread Category:EBC_Letters Category:EBC_Pages <!-- PLEASE START TRANSCRIPTION UNDER THIS LINE. DO NOT EDIT PREVIOUS LINES! --> Lyon,4 sept. 1...")
 
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
[[Category:EBC_Not proofread]]
+
[[Category:EBC_Proofread]]
 
[[Category:EBC_Letters]]
 
[[Category:EBC_Letters]]
 
[[Category:EBC_Pages]]
 
[[Category:EBC_Pages]]
<!-- PLEASE START TRANSCRIPTION UNDER THIS LINE. DO NOT EDIT PREVIOUS LINES!  -->
+
Ill.mo et R.mo Card.li Belarminio.<lb/>
Lyon,4 sept. 1614. Alphonsus E. Chalcedonen. Bellarmino.
+
Quae haec tam obvia humanitas tua est (Cardinalis Illus.me) quod ultra appetendum mihi fuit cum hac Coadjutoria amicitiam et benevolentiam tuam (qua nihil quicquam gratius accidere potest a talibus viris) sic conferas liberaliter? Fama, literae, linguae tuae, haud tam alte me tangunt, quam juvant et penetrant zelus ille tuus edax tuitionis Ecclesiae et fidei, et charitas illa in salutem animarum incredibilis quae sic faces et ignem mittit in terram universam ut Ecclesia ipsa pene ardeat, cujus cimmerias inter tenebras et splendorem simul sentimus et ardorem, sentit et orbis universus. Amat enim liberalitas illa tua ad plures se porrigere etiam absenmes, sic ut non immerito dixerim transire in alias Provincias vigilantiam tuam, et in hoc curae tuae latitudinem diffundi ut longe positorum consoletur angustias hincque fieri ut (quia crebro te non minus absentem quaerimonia quam praesentem verecundia moveat) saepe absterseris eorum lachrymas quorum oculos non vidisti. Ego non unus illam expertus sum φιλανθρωπίαν. quae me ad tantum honoris evexit gradum ut Ignatio texte επι τό πάντων άγαθών έν άνδρώποις άναβεβηκός. Et non unus meritis tuis in votis habeo honorem supremum mundi deferri, si in scelerum nostrorum poenalitatem et vindictam aliquid humanitus Pontifici Summo contingeret (quod Deus obnixe praecatus avertat).<lb/>
 
+
Sed ne cum tanta jactura christianorum coetui ooveniret interitus, humeris tuis aptissime sederei pontificatus, tibi Ecclesiam et te Ecclesiae devina clemencia largiendo eo ipso futurus charus omnibus ac desiderandus quod prospicias ne in maximo charitatis quocunque
/ Ill/mo et R/mo Car^/l� Belarmin�o.
+
officio desidereris, quantum unusquisque praedicaret se satis vixisse, si te intueretur ώς άρκιερέα θεού είκόνα κατά μέν τήν άρχην θεού, κατά δέ τό ίερατεύγειν χριστού. Immo magis esse vivendum alii praedicarent. Agnosco autumni id. tibi non Card.li nec Moecenati dici. Ego vero laborabo interim quamtum in me erit ut epistolam hanc totam ad modestiam tuam moderationemque submittam, non minus considerando
 
+
<pb/>
Quae haec tam obvia humanitas tua est (Card�nalis Illus/me) quod
 
 
 
ultra appetendum m�hi fu�t cum hac Coadjutoria amicit�am et benevo-
 
 
 
lentiam tuam (qua nih�l quicquam grat�us acc�dere po^est a talibus
 
 
 
.^viris) sic conferas liberaliter ? Fama, literae, linguae tuae, haud
 
 
 
tam alte me tangunt, quam juvant et penetrant zelus ille tuus edax
 
 
 
tuitionis Ecclesiae et fidai, et charitas illa in salutem animarum
 
 
 
incredibilis quae sic faces et ignem mittit in terram universam ut
 
 
 
Ecclesia ipsa pene ardeat, cujus cimmerias inter tenebras et splen-
 
 
 
/ydorem simul sentimus et ardorem, sentit et orbis universus. Amat
 
 
 
enim liberalitas illa tua ad plures se porrigere etiam absenmes, s
 
 
 
sic ut non immerito dixerim transire in alias Provincias vigilanti-
 
 
 
am tuam, et in hoc curae tuae latitudinem diffundi ut longe posito-
 
 
 
rum consoletur angustias hincque fieri ut (quia crebro te non minus
 
 
 
,^rabsentem quaerimonia quam praesentem verecundia moveat) saepe ab-
 
 
 
sterseris eorum lachrymas quorum oculos non vidisti. Ego non unus
 
 
 
illam expertus sum^YA^^^?<^^�^v. quae me ad tantum honoris evexit
 
 
 
gradum ut Ignatio texte
 
 
 
J^t
 
 
 
non unus meri^is tuis in votis habeo honorem supremum mundi deferri,
 
 
 
.^ysi in scelerum nostrorum poenalitatem et vindictam aliquid humanitus
 
 
 
Pontifici Summo contingeret (quod Deus obnixe praecatus avertat).
 
 
 
Sed ne cum tanta jactura christianorum coetui ooveniret interitus,
 
 
 
humeris tuis aptissime sederei pontificatus, tibi Ecclesiam et te
 
 
 
Ecclesiae devina clemencia largiendo eo ipso futurus charus omnibus
 
 
 
^^Tac desiderandus quod prospicias ne in maximo charitatis quocunque
 
 
 
officio desidereris, quantum unusquisque praedicaret se satis vixi-
 
 
 
sse, si te intueretur^J^
 
 
 
Iv . inmM magis esse vivendum alii
 
 
 
praedicarent. Agnosco autumn�^id.tibi non Card/li nec Moecenati di-
 
 
 
/^ci. Ego ver^ laborabo interim quamtum in me erit ut epistolam hanc
 
 
 
totam ad modestiam tuam moderationemque submittam, non minus consi-
 

Revision as of 16:00, 14 January 2019

This page has been proofread

Ill.mo et R.mo Card.li Belarminio.
Quae haec tam obvia humanitas tua est (Cardinalis Illus.me) quod ultra appetendum mihi fuit cum hac Coadjutoria amicitiam et benevolentiam tuam (qua nihil quicquam gratius accidere potest a talibus viris) sic conferas liberaliter? Fama, literae, linguae tuae, haud tam alte me tangunt, quam juvant et penetrant zelus ille tuus edax tuitionis Ecclesiae et fidei, et charitas illa in salutem animarum incredibilis quae sic faces et ignem mittit in terram universam ut Ecclesia ipsa pene ardeat, cujus cimmerias inter tenebras et splendorem simul sentimus et ardorem, sentit et orbis universus. Amat enim liberalitas illa tua ad plures se porrigere etiam absenmes, sic ut non immerito dixerim transire in alias Provincias vigilantiam tuam, et in hoc curae tuae latitudinem diffundi ut longe positorum consoletur angustias hincque fieri ut (quia crebro te non minus absentem quaerimonia quam praesentem verecundia moveat) saepe absterseris eorum lachrymas quorum oculos non vidisti. Ego non unus illam expertus sum φιλανθρωπίαν. quae me ad tantum honoris evexit gradum ut Ignatio texte επι τό πάντων άγαθών έν άνδρώποις άναβεβηκός. Et non unus meritis tuis in votis habeo honorem supremum mundi deferri, si in scelerum nostrorum poenalitatem et vindictam aliquid humanitus Pontifici Summo contingeret (quod Deus obnixe praecatus avertat).
Sed ne cum tanta jactura christianorum coetui ooveniret interitus, humeris tuis aptissime sederei pontificatus, tibi Ecclesiam et te Ecclesiae devina clemencia largiendo eo ipso futurus charus omnibus ac desiderandus quod prospicias ne in maximo charitatis quocunque officio desidereris, quantum unusquisque praedicaret se satis vixisse, si te intueretur ώς άρκιερέα θεού είκόνα κατά μέν τήν άρχην θεού, κατά δέ τό ίερατεύγειν χριστού. Immo magis esse vivendum alii praedicarent. Agnosco autumni id. tibi non Card.li nec Moecenati dici. Ego vero laborabo interim quamtum in me erit ut epistolam hanc totam ad modestiam tuam moderationemque submittam, non minus considerando
---page break---