Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/28"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
| − | me docuit dominus, remedium adhibens contra multas tristitias inde prouenientes, ut non possim<ref>possim] <i>add.</i> unquam <i>MF</i></ref> satis digne recordari, possem<ref>possem] possim <i>MF</i></ref> uero dicere me nunquam fuisse in angustia, anxietate, scrupulo, dubitatione timorum<ref>timorum] timore <i>MF</i></ref>, alioue malo spiritu, quem notabiliter | + | me docuit dominus, remedium adhibens contra multas tristitias inde prouenientes, ut non possim<ref>possim] <i>add.</i> unquam <i>MF</i></ref> satis digne recordari, possem<ref>possem] possim <i>MF</i></ref> uero dicere me nunquam fuisse in angustia, anxietate, scrupulo, dubitatione timorum<ref>timorum] timore <i>MF</i></ref>, alioue malo spiritu, quem notabiliter sentirem, quin simul aut paucos<ref>paucos] paucis <i>MF</i></ref> post dies<ref>dies] diebus <i>MF</i></ref> inuenissem uerum remedium<ref group="comment-notes"><i>in mg.</i> Inueniebat remedium contra angustias pretendo querendo.</ref> in domino nostro, dante eo gratiam petendi, querendi, et pulsandi in quo includuntur innumerae gratiae cognitionum<ref group="comment-notes"><i>in mg.</i> Spirituum cognitione.</ref>, sentimentorum uariorum spirituum quos in dies magis magisque cognoscebam. |
| − | + | Reliquerat enim mihi dominus calcaria<ref group="comment-notes"><i>in mg.</i> Calcaria non sinebant eum esse tepidum.</ref> quaedam, quae me non sinebant unquam esse tepidum. Circa igitur iudicium, et discretionem malorum spirituum, aut sentimentum circa res meas, aut diuinas, aut proximi<ref>proximi] <i>add.</i> nunquam <i>MF</i></ref> (ut dixi) me permisit nunquam<ref>nunquam] <i>om. MF</i></ref> dominus<ref>dominus] <i>add.</i> decipi (quantum existimo) <i>MF</i></ref>, sed | |
<br> | <br> | ||
_______________ | _______________ | ||
| − | |||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 10:01, 28 April 2021
f. 6v
me docuit dominus, remedium adhibens contra multas tristitias inde prouenientes, ut non possim[1] satis digne recordari, possem[2] uero dicere me nunquam fuisse in angustia, anxietate, scrupulo, dubitatione timorum[3], alioue malo spiritu, quem notabiliter sentirem, quin simul aut paucos[4] post dies[5] inuenissem uerum remedium[a] in domino nostro, dante eo gratiam petendi, querendi, et pulsandi in quo includuntur innumerae gratiae cognitionum[b], sentimentorum uariorum spirituum quos in dies magis magisque cognoscebam.
Reliquerat enim mihi dominus calcaria[c] quaedam, quae me non sinebant unquam esse tepidum. Circa igitur iudicium, et discretionem malorum spirituum, aut sentimentum circa res meas, aut diuinas, aut proximi[6] (ut dixi) me permisit nunquam[7] dominus[8], sed
_______________
- ↑ in mg. Inueniebat remedium contra angustias pretendo querendo.
- ↑ in mg. Spirituum cognitione.
- ↑ in mg. Calcaria non sinebant eum esse tepidum.
_______________
