Page:APUG 351H.pdf/18

Dei quod donum Deo placuit dare illi non isti. haec enim erit / propria et ultima ratio huius discriminis. quod si ista est / quomodo ipsum credere erit liberum, cum non sit in potestate / voluntatis, ut illud Deus det, vel non det?./ etem quomodo qui non credunt, non poterunt suam incredulitatem / excusari, quod Deo non placuerat illis hoc donum / dare, sine quo nullo modo credere poterant? Si dicas / fuisse in potestate illorum, accipere illud donum, 9 ac proinde ipsis imputandum si non acceperint. 10 Contra ergo propria ratio quod hic credat, illo non credat / 11 (Positio auxilio sufficiente in utroque) non est divinum / 12 beneplacitum, sed libertas arbitrii auxilio gratiae utentis / 13 vel negligentis . etsi enim credere sit donum Dei; tamen / 14 etiam est opus liberi arbitrii: ac proinde quod hoc donum / 15 actu adsit vel absit (posito auxilio suffienti) pendet / 16 a libertate arbitrii quod sit ut ipsum liberu[m] arbitrium eo / 17 casu per gratiam libero credendo, scripsum viribus gratiae / 18 destinguat ab eo, qui non vult credere. 19 Tertia propositio 20 Quod is qui credit non possit gloriari adversus non / 21 credentem, id non prevenit ex eo quod viribus natu[-] 22 rae absque auxilio sufficienti gratiae non credidit: / 23 sed quia non credidit absque gratia efficaci, quam / 24 Deus illi dedit non alteri.

<8 r>

◅▻