Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/229"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
| − | ego habui multam consolationem post missam | + | ego habui multam consolationem post missam in quibusdam colloquijs et meditationibus immediate ad ipsum Deum, et nunc quidem ad Patrem, nunc ad filium, nunc autem ad Spiritum Sanctum et etiam ad humanitatem {{Smallcaps|Jesu Christi}} Domini nostri, in huimosdi autem discursibus orationibus obsecrationibus, et gratiarum actionibus ego multo solidius consolabar quam in illis quae sunt circa Proximi salutem, aut etiam circa Sanctorum |
| − | + | inuocationem<ref group="text-notes">inuocationem] inuocationes <i>MF</i></ref> | |
| − | + | in quibus duobus ego hactenus soleo magis frequenter a Domino uisitari quam in illis quae immediate faciunt ad | |
| − | + | Dei ipsius<ref group="text-notes">Dei ipsius] ipsius Dei <i>MF</i></ref> | |
| − | + | cognitionem et amorem, abunde autem mihi sufficit quod tantus Dominus et Deus se per sanctos suos | |
| − | et amorem | + | ac<ref group="text-notes">ac] et <i>MF</i></ref> |
| + | in ipsis mihi communicet ad profectum meum, et salutem proximorum ad quorum amorem quanto ego remissior sum in operando tanto | ||
| + | uehementior<ref group="text-notes">uehementior] nimius <i>MF</i></ref> | ||
| + | sum in affectu unde fit, ut | ||
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 08:30, 29 August 2021
f. 107r
ego habui multam consolationem post missam in quibusdam colloquijs et meditationibus immediate ad ipsum Deum, et nunc quidem ad Patrem, nunc ad filium, nunc autem ad Spiritum Sanctum et etiam ad humanitatem Jesu Christi Domini nostri, in huimosdi autem discursibus orationibus obsecrationibus, et gratiarum actionibus ego multo solidius consolabar quam in illis quae sunt circa Proximi salutem, aut etiam circa Sanctorum
inuocationem[1]
in quibus duobus ego hactenus soleo magis frequenter a Domino uisitari quam in illis quae immediate faciunt ad
Dei ipsius[2]
cognitionem et amorem, abunde autem mihi sufficit quod tantus Dominus et Deus se per sanctos suos
ac[3]
in ipsis mihi communicet ad profectum meum, et salutem proximorum ad quorum amorem quanto ego remissior sum in operando tanto
uehementior[4]
sum in affectu unde fit, ut
_______________
