Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/100"
(→Not proofread: Created page with "et reprobati, a Deo Redemptorem eorum <add>ob</add>") |
|||
| (2 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | et reprobati, a Deo Redemptorem eorum <add>ob</add> | + | [[Category:APUG 1053 pages]] |
| + | et reprobati, a Deo Redemptorem eorum <add>ob</add> <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Satanicam</span> <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">ingratitudinem</span>,<lb/> | ||
| + | uti aeterno, <add>in</add> sero nimium supplicio lucturi <add>aeterne</add>. O piissimi<lb/> | ||
| + | Redemptoris infinitam bonitatem! qui ut viscera<lb/> | ||
| + | in nos immensae mesericordiae suae copiosius demonstraret,<lb/> | ||
| + | ne quidem post obitum <unclear>animi sui</unclear>; sibi sacratissimum pectus<lb/> | ||
| + | aperiri voluit, ne unica quidem guttula sanginis,<lb/> | ||
| + | quem totum exhauserat, in intimis cordis penetralibus<lb/> | ||
| + | adhuc resideret, quam non in pretium Redemptionis<lb/> | ||
| + | nostrae profunderet. Quid dicis ad haec Theodidacte.<lb/> | ||
| + | O mi Cosmiel adhaeret lingua faucibus; mens mea<lb/> | ||
| + | tantae benignitatis stupore attonita nescit, quid agat;<lb/> | ||
| + | et quomodo tandem condignas tam incomprehensae bonitatis<lb/> | ||
| + | gratias referre valeam. O utinam cor meum<lb/> | ||
| + | foret orbis vastitate grandius! o quam optarem, id<lb/> | ||
| + | in mille, et mille partes amore tam dulcis IESU rumperetur!<lb/> | ||
| + | Utinam omnium hominum ab origine Mundi<lb/> | ||
| + | existentium Cor meum unum foret, ut saltem hoc modo,<lb/> | ||
| + | amori Dei mei aliqua ex parte satisfacere, et correspondere<lb/> | ||
| + | queam; quam id unice desiderarem. Verum<lb/> | ||
| + | cum id fragili conditioni humanae repugnare<lb/> | ||
| + | videam; Tu mi Cosmiel, dulcis hospes animae meae,<lb/> | ||
| + | illumina me, et doce modum facilem, efficacem tamen<lb/> | ||
| + | modum, ut votis meis satisfaciam; et hoc unicum<lb/> | ||
| + | superest, ut mihi explices: Cur videlicet Deus Opt.<lb/> | ||
| + | Max. Verbum Incarnatum, nos per suae sanguinosae<lb/> | ||
| + | humanitatis tot, atque tantis ineffabilibus tormentis<lb/> | ||
| + | laceratae, nos salvare voluerit? Non erat igitur<lb/> | ||
| + | alius modus, quo nos aeternae vitae participes redderet,<lb/> | ||
| + | vel ipse sibi parceret, neque tanta, et tam indigna <unclear>pateretur</unclear>,<lb/> | ||
| + | et nobiscum in tot, ac tantis poenis, ad imitandum<lb/> | ||
| + | propositis, mitius ageretur, disponere voluit? | ||
Latest revision as of 10:49, 1 August 2024
et reprobati, a Deo Redemptorem eorum ob Satanicam ingratitudinem,
uti aeterno, in sero nimium supplicio lucturi aeterne. O piissimi
Redemptoris infinitam bonitatem! qui ut viscera
in nos immensae mesericordiae suae copiosius demonstraret,
ne quidem post obitum animi sui; sibi sacratissimum pectus
aperiri voluit, ne unica quidem guttula sanginis,
quem totum exhauserat, in intimis cordis penetralibus
adhuc resideret, quam non in pretium Redemptionis
nostrae profunderet. Quid dicis ad haec Theodidacte.
O mi Cosmiel adhaeret lingua faucibus; mens mea
tantae benignitatis stupore attonita nescit, quid agat;
et quomodo tandem condignas tam incomprehensae bonitatis
gratias referre valeam. O utinam cor meum
foret orbis vastitate grandius! o quam optarem, id
in mille, et mille partes amore tam dulcis IESU rumperetur!
Utinam omnium hominum ab origine Mundi
existentium Cor meum unum foret, ut saltem hoc modo,
amori Dei mei aliqua ex parte satisfacere, et correspondere
queam; quam id unice desiderarem. Verum
cum id fragili conditioni humanae repugnare
videam; Tu mi Cosmiel, dulcis hospes animae meae,
illumina me, et doce modum facilem, efficacem tamen
modum, ut votis meis satisfaciam; et hoc unicum
superest, ut mihi explices: Cur videlicet Deus Opt.
Max. Verbum Incarnatum, nos per suae sanguinosae
humanitatis tot, atque tantis ineffabilibus tormentis
laceratae, nos salvare voluerit? Non erat igitur
alius modus, quo nos aeternae vitae participes redderet,
vel ipse sibi parceret, neque tanta, et tam indigna pateretur,
et nobiscum in tot, ac tantis poenis, ad imitandum
propositis, mitius ageretur, disponere voluit?
