Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/477"
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 3: | Line 3: | ||
− | diem, in quo certior fieri possim de uita aeterna | + | diem, in quo certior fieri possim de uita aeterna. |
− | + | Reputabam illum beatum esse, qui | |
− | + | stabiliter<ref group="text-notes">stabiliter] probabiliter <i>MF</i></ref> | |
− | + | nouit se inuenisse gratiam apud Deum, | |
− | + | illum, inquam, | |
− | + | existimbabam<ref group="text-notes">illum ... existimabam] Deum esse secum, se aliquam <i>MF</i></ref> | |
− | + | benedictionem inter homines habere, | |
− | + | et<ref group="text-notes">et] se facere <i>MF</i></ref> | |
+ | opera Deo accepta | ||
+ | facere<ref group="text-notes">facere] <i>om.</i> <i>MF</i></ref>. | ||
+ | Miseri igitur sunt illi, quibus prima cura est | ||
+ | ut<ref group="text-notes">ut] num <i>MF</i></ref>, | ||
+ | sint in gratia hominis alicuius | ||
+ | mortalis, qui iugiter cupiunt, ut erga ipsos talis homo sese habeat, ut eis munera, et dignitates | ||
+ | largiatur<ref group="text-notes">qui ... largiatur] et quo pacto talis homo erga ipsos sese habeat; qui etiam maxime cupiunt scire quae bona sint recepturi <i>MF</i> [p. 684]</ref>, qui denique nimium gaudent, dum audiunt opera sua et officia, siue seruitia placere Dominis suis. | ||
+ | |||
+ | Hic dum considerassem tali die Christum incarnatum fuisse, proindeque exordium nostrae salutis de facto | ||
+ | ex<ref group="text-notes">ex] et <i>MF</i></ref> | ||
+ | re ipsa incepisse. | ||
+ | Dum, inquam, hoc sic cogitassem, oraui Dominum, ut det opere, et de facto incipere quod hactenus in solis | ||
+ | mansit<ref group="text-notes">mansit] manet <i>MF</i></ref> | ||
+ | affectibus. | ||
+ | Sic<ref group="text-notes">Sic] Sit <i>MF</i></ref> | ||
+ | hic, o Deus meus, initium conuersionis desideriorum, affectuumque in opera, | ||
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} |
Latest revision as of 10:52, 4 October 2022
f. 231r
diem, in quo certior fieri possim de uita aeterna.
Reputabam illum beatum esse, qui
stabiliter[1]
nouit se inuenisse gratiam apud Deum,
illum, inquam,
existimbabam[2]
benedictionem inter homines habere,
et[3]
opera Deo accepta
facere[4].
Miseri igitur sunt illi, quibus prima cura est
ut[5],
sint in gratia hominis alicuius
mortalis, qui iugiter cupiunt, ut erga ipsos talis homo sese habeat, ut eis munera, et dignitates
largiatur[6], qui denique nimium gaudent, dum audiunt opera sua et officia, siue seruitia placere Dominis suis.
Hic dum considerassem tali die Christum incarnatum fuisse, proindeque exordium nostrae salutis de facto
ex[7]
re ipsa incepisse.
Dum, inquam, hoc sic cogitassem, oraui Dominum, ut det opere, et de facto incipere quod hactenus in solis
mansit[8]
affectibus.
Sic[9]
hic, o Deus meus, initium conuersionis desideriorum, affectuumque in opera,
_______________
- ↑ stabiliter] probabiliter MF
- ↑ illum ... existimabam] Deum esse secum, se aliquam MF
- ↑ et] se facere MF
- ↑ facere] om. MF
- ↑ ut] num MF
- ↑ qui ... largiatur] et quo pacto talis homo erga ipsos sese habeat; qui etiam maxime cupiunt scire quae bona sint recepturi MF [p. 684]
- ↑ ex] et MF
- ↑ mansit] manet MF
- ↑ Sic] Sit MF