Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/232"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 20: | Line 20: | ||
Dominica post festum sanctorum Simonis et Judae post quandam perplexitatem quae spiritui meo inciderat, et postquam essem | Dominica post festum sanctorum Simonis et Judae post quandam perplexitatem quae spiritui meo inciderat, et postquam essem | ||
| − | iam<ref group="text-notes">iam] iam iam <i>MF</i></ref> | + | iam<ref group="text-notes">iam] iam iam <i>MF</i> [p. 576]</ref> |
ab ea liberior | ab ea liberior | ||
restitutus<ref group="text-notes">restitutus] restitutusque <i>MF</i></ref> | restitutus<ref group="text-notes">restitutus] restitutusque <i>MF</i></ref> | ||
Latest revision as of 20:10, 30 September 2022
f. 108v
cum[1]
ea uirtute nostra quae omni ex
parte[2]
limitata, et mensurata
est[3]
Deus non eregit necessario extrema potentiae et scientiae uoluntatis nostrae.
ad omnia dans gratiam, et
fauorem[4]
sic quod
ne[5]
extrema quidem potentiae, et
scientiae[6]
uoluntatis nostrae a nobis necessario
erigat[7]
ipse sit benedictus in secula seculorum.
Amen[8].
Dominica post festum sanctorum Simonis et Judae post quandam perplexitatem quae spiritui meo inciderat, et postquam essem
iam[9]
ab ea liberior
restitutus[10]
serenitati boni spiritus ego sensi haec uerba consolationis uidelicet ille qui nouit auferre, timores malorum nouit etiam, et aeque potens est ad hoc auertere illa mala unde sunt tales timores, atque animorum anxietates, et qui potest per se dare spem bonam inter aduersa nouit et[11]
dare rem ipsam in
qua[12]
tendit talis spes.
_______________
