Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/197"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 20: | Line 20: | ||
ad horam | ad horam | ||
nonam<ref group="text-notes">nonam] Nonae <i>MF</i></ref> | nonam<ref group="text-notes">nonam] Nonae <i>MF</i></ref> | ||
| − | sentiri possit vis ipsius mortis, et expirationis | + | sentiri possit vis ipsius mortis, et expirationis Iesu Christi, quae hora nona accidit. |
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Latest revision as of 14:17, 27 March 2025
f. 91r
tentibus [petentibus] ac
nitentibus omnibus modis[1],
ut melius
Capere verba sancta et illa capiant in nobis radices.
capiamus verba sancta, et illa capiant in nobis radices suas, et virtutem suam seminalem imprimant; verbum etenim quodcumque de ore Dei procedens verum Dei semen est, Deum ipsum quoddam[m]odo quantum
in[2]
se est in nobis producens,
et[3]
generans.
Christus quo magis accedebat ad finem vitae suae eo amplius patiebatur.
Circa horas
canonicas[4]
ut ibi possem crescere, et eo magis quo magis accedebam ad finem, ego considerabam quo pacto Christus, quo magis accedebat ad finem vitae suae, eo amplius patiebatur, et maiora
tormenta[5]
inferebantur; propterea hoc sentiebam,
Oportet crescere in devotione horarum.
oportere crescere in devotione horarum, ita ut cum perventum
fuerat[6]
ad horam
nonam[7]
sentiri possit vis ipsius mortis, et expirationis Iesu Christi, quae hora nona accidit.
_______________
