Page:APUG 1053.djvu/58

admissus, intrabis in gaudium Domini Dei tui; quantum
cor humanum in hac mortalitatis umbra capere potest,
et est veluti arrha quaedam secuturae aeternae felicitatis,
et laetitiae.
Theodidactus. O mi Cosmiel; quam alta mihi disciplinae
Coelestis principia hoc illo dulcissimo verborum tuorum ratiocinio
dedisti; deficit pene prae tam altae Philosophiae
doctrina anima mea; Ego sane uti adhuc rudis Tyro, et
ne quidem ad primum hunc gradum pertigerim, unum adhuc
a te nosse cuperem; ut indices mihi, si iusti homines fuerint,
qui ad hoc summum perfectionis culmen in hac vita
corruptibili pervenerint?
Cosmiel. Utique plurimi, quos Deus ad hoc elegit; consistit
enim in hac unione sanctitas iustorum; quotquot enim
Catholica veneratur Ecclesia, Scias, non per aliud medium,
nisi per dictae unionis gradum, ad sanctitatem
pervenisse: uti fuerunt Apostoli, Martyres, Confessores,
Virgines; quorum quidem nonnulli, etiamsi activam
profiterentur Vitam, et toti in animarum salute immersi,
ita tamen unionem contemplativam excolebant,
ut ne momento quidem ab interna inhaesione cum Deo,
non obstante negotiorum multitudine, desisterent, sensibus
utebantur sine sensu, toti intra Deum absorpti;
legebant, scribebant, concionabantur, sacramenta administrabant,
non tamen animo dissipato, sed id agebant,
quod agebant, omnia ad Divini Nominis honorem, et gloriam,
quam amabant exaltandam, mortificationem
Christi Crucifixi iugiter in corpore portantes, ut proinde
eorum exemplo noveris, sensibilia huius Mundi exercitia,
dum per amorem rite instituta fuerint, hanc unionem
non impedire
Theodidactus. Gratias tibi habeo, quas possum, maximas, pro tanti
ponderis et momenti instructione: Itaque in Dei bonitate

◅▻