Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/415"
(4 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Header (noinclude): | Header (noinclude): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
+ | {{TurnPage}} | ||
+ | <br> | ||
+ | <p style="float:right"><span style="color:Blue"> | ||
+ | f. 200r | ||
+ | </span></p> | ||
+ | <br> | ||
+ | {{Sidenotes begin|side=right}} | ||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | [[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | ||
− | + | <div style="text-align:justify"> | |
+ | |||
+ | |||
+ | minora dona et media ad ipsos fines. Quidam nihil magis optant quam sentimenta spiritualia, id est ipsius animae, quae uellent experiri in carne cordis sui, qui tamen nulla re magis egent, quam patientia, aut alia quapiam uirtute, cuius defectum ipsi ignorant, et non sentiunt. | ||
+ | Deus autem maxime uult ut possideamus animam nostram, haec autem possideri non potest nisi per patientiam, iuxta Illud: | ||
+ | "In patientia uestra possidebitis animas uestras"<ref group="loci-notes">Lc 21,19</ref>. | ||
+ | {{Right sidenote|Patientia.}}Qui autem non | ||
+ | possident<ref group="text-notes">possident] possidet <i>MF</i> [p. 654]</ref> | ||
+ | propriam animam per patientiam, quomodo iustum est, ut possideat Deum per sensibilem consolationem? | ||
+ | etc.<ref group="text-notes">etc.] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> | ||
+ | |||
+ | In die sanctorum Martirum Joannis et Pauli mane postquam surrexissem, ego sensi satis notabilem gratiam ad praeparandum cor meum ad officium dicendum, et ad hoc | ||
+ | ne<ref group="text-notes">ne] vt non <i>MF</i></ref> | ||
+ | admitterem alienas affectiones id est vel tristitias de alijs rebus, vel laetitias | ||
+ | <br> | ||
+ | _______________ | ||
+ | {{reflist|group=loci-notes}} | ||
+ | _______________ | ||
+ | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
− | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 20:16, 3 October 2022
f. 200r
minora dona et media ad ipsos fines. Quidam nihil magis optant quam sentimenta spiritualia, id est ipsius animae, quae uellent experiri in carne cordis sui, qui tamen nulla re magis egent, quam patientia, aut alia quapiam uirtute, cuius defectum ipsi ignorant, et non sentiunt.
Deus autem maxime uult ut possideamus animam nostram, haec autem possideri non potest nisi per patientiam, iuxta Illud:
"In patientia uestra possidebitis animas uestras"[I].
Patientia.
Qui autem non
possident[1]
propriam animam per patientiam, quomodo iustum est, ut possideat Deum per sensibilem consolationem?
etc.[2]
In die sanctorum Martirum Joannis et Pauli mane postquam surrexissem, ego sensi satis notabilem gratiam ad praeparandum cor meum ad officium dicendum, et ad hoc
ne[3]
admitterem alienas affectiones id est vel tristitias de alijs rebus, vel laetitias
_______________
- ↑ Lc 21,19
_______________