Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/392"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 4: | Line 4: | ||
unde fit in ipsis tanta sentimentorum diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur, et sollicitantur ad | unde fit in ipsis tanta sentimentorum diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur, et sollicitantur ad | ||
| − | mala<ref group="text-notes">mala] <i>add.</i> ea <i>MF</i></ref> | + | mala<ref group="text-notes">mala] <i>add.</i> ea <i>MF</i> [p. 643]</ref> |
quae non possunt sentire simplices illae naturae. | quae non possunt sentire simplices illae naturae. | ||
Magnum quoque momentum ad bonum | Magnum quoque momentum ad bonum | ||
Latest revision as of 09:48, 3 October 2022
f. 188v
unde fit in ipsis tanta sentimentorum diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur, et sollicitantur ad
mala[1]
quae non possunt sentire simplices illae naturae.
Magnum quoque momentum ad bonum
afferet[2]
ipsis Angelis non habere istam duplicitatem, et multiplicitatem in agendo.
Unde fit ut intra ipsos non fuerint bella,
et[3]
antequam essent in bono confirmati licet oppugnarentur a contrarijs spiritibus in nobis autem
tanta[4]
varietas, ut licet aliqua pars uideatur esse bona, multae ex reliquis tamen ad malum tendunt, nec enim intellectum statim commitatur
ipsa[5]
voluntas, nec contra voluntatem ipse intellectus, sensus quoque ipse aliorsum
saepius[6]
tendit quam ratio,
et[7]
appetitus ipsius.
Sic[8]
igitur, ut non statim totus homo bonus, ac
homo[9]
rectus sit cum una aliqua ipsius portio recta aut bona fuerit.
Hic tamen
mihi[10]
datum est ut recognoscerem in hoc magna beneficia facta
_______________
