Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/392"
ArchivesPUG (talk | contribs) m (→top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>) |
|||
| Header (noinclude): | Header (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | {{TurnPage}} | ||
| + | <br> | ||
| + | <p style="float:right"><span style="color:Blue"> | ||
| + | f. 188v | ||
| + | </span></p> | ||
| + | <br> | ||
| + | {{Sidenotes begin|side=left}} | ||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | [[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | ||
| − | 310. | + | <div style="text-align:justify"> |
| + | |||
| + | |||
| + | unde fit in ipsi.s tanta sentimentoruin diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur et sollicitantur ad mala ea, quae non possunt sentire simplices illae naturae. Magnum quoque momentum ad bonum affert ipsis angelis non habere istam dupplicitatem et multiplicitatem in agendo; unde fit ut intra ipsos non fuerint bella, etiam antequam essent in bono confirmati (licet oppugnarentur a contrariis spiritibus). | ||
| + | 310. In nobis autem tanta est uarietas, ut licet aliqua pars uideatur esse bona, multae ex reliquis tamen ad malum tendunt. Nec enim intellectum statim comitatur plena uoluntas, nec contra, uoluntatem ipse intellectus; sensus quoque ipse aliorsum nimium saepe tendit quam ratio appetitus ipsius. Fit igitur ut non statim totus homo bonus ac rectus sit, cum una aliqua ipsius portio recta aut bona fuerit. Hic tamen mihi etiam datum est ut recognoscerem in hoc magna beneficia facta | ||
| + | <br> | ||
| + | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
| + | _______________ | ||
| + | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 15:02, 22 November 2021
f. 188v
unde fit in ipsi.s tanta sentimentoruin diuersitas atque etiam contrarietas, quia saepe impugnantur et sollicitantur ad mala ea, quae non possunt sentire simplices illae naturae. Magnum quoque momentum ad bonum affert ipsis angelis non habere istam dupplicitatem et multiplicitatem in agendo; unde fit ut intra ipsos non fuerint bella, etiam antequam essent in bono confirmati (licet oppugnarentur a contrariis spiritibus).
310. In nobis autem tanta est uarietas, ut licet aliqua pars uideatur esse bona, multae ex reliquis tamen ad malum tendunt. Nec enim intellectum statim comitatur plena uoluntas, nec contra, uoluntatem ipse intellectus; sensus quoque ipse aliorsum nimium saepe tendit quam ratio appetitus ipsius. Fit igitur ut non statim totus homo bonus ac rectus sit, cum una aliqua ipsius portio recta aut bona fuerit. Hic tamen mihi etiam datum est ut recognoscerem in hoc magna beneficia facta
_______________
