Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/232"

From GATE
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>)
Header (noinclude):Header (noinclude):
Line 1: Line 1:
 +
{{TurnPage}}
  
 +
<br>
 +
<p style="float:right"><span style="color:Blue">
 +
f. 108v
 +
</span></p>
 +
<br>
 +
{{Sidenotes begin|side=left}}
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
 
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]]
 
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]]
162.
+
<div style="text-align:justify">
 +
 
 +
 
 +
ea uirtute nostra, quae omni ex parte est limitata et mensurata (ad omnia dans gratiam et feruorem), SIC quod nec extrema quidem potentiae et scientiae, et uoluntatis nostrae, a nobis necessario exigat, ipse sit benedictus in secula seculorum!
 +
162. Dominica post festum sanctorum Simonis et Judae ”,
 +
** Die 29,
 +
576
 +
Fabri monuuhnta
 +
post quandam perplexitatem quae spiritui meo inciderat, et postquam essem iam iam ab ea liberior restitutusque serenitati boni spiritus, ego sensi haec uerba consolationis, uidelicet: Ille qui nouit auferre timores malorum, nouit etiam (et aeque potens estad hoc) auertere illa mala, unde sunt tales timores atque animorum anxietates; et qui potest per se dare spem bonam inter aduersa, nouit dare rem ipsam in quam tendit talis spes.
 +
<br>
 +
{{reflist|group=comment-notes}}
 +
_______________
 +
{{reflist|group=text-notes}}

Revision as of 08:58, 29 August 2021

This page has not been proofread



f. 108v



ea uirtute nostra, quae omni ex parte est limitata et mensurata (ad omnia dans gratiam et feruorem), SIC quod nec extrema quidem potentiae et scientiae, et uoluntatis nostrae, a nobis necessario exigat, ipse sit benedictus in secula seculorum! 162. Dominica post festum sanctorum Simonis et Judae ”,

    • Die 29,

576 Fabri monuuhnta post quandam perplexitatem quae spiritui meo inciderat, et postquam essem iam iam ab ea liberior restitutusque serenitati boni spiritus, ego sensi haec uerba consolationis, uidelicet: Ille qui nouit auferre timores malorum, nouit etiam (et aeque potens estad hoc) auertere illa mala, unde sunt tales timores atque animorum anxietates; et qui potest per se dare spem bonam inter aduersa, nouit dare rem ipsam in quam tendit talis spes.

_______________