f. 26r
vi [cognovi] esse necessarium, quod pra[e]dicaretur quando enim subditi fuissent inducti ad gradum suae verae obedientiae humilitatis, et[1] subiectionis, et reverentiae suorum maiorum, Dominus noster se applicaret, eisque daret pastores iuxta cor suum, e contra vero dici potest de non disposito ad recognoscendum bonum, quod mereatur eo privari, et qui non est factus servus, non meretur sibi dari dominum cuius bonitate possit aut sciat ipse fieri. qui nondum factus est[2] servus, non meretur sibi dari dominum, cuius bonitate possit, aut sciat ipse fieri[3], unde et sperandum est, quod quando subditi, aut saltem electi consecuti[4] fuerunt[5] talem humilitatem, patientiam, et charitatem quae sufficit ad honorandum, serviendum, et tollerandum quemcumque maiorem suum, quantumlibet malum, non omittendo[6] bonam voluntatem, sed cre=
_______________
