f. 112v
habui quandam
deuotionem[1]
satis claram quae me docebat ponderandas esse illas poenas magis quam fecerim hactenus ad compatiendum ipsis animabus quae hoc nomine inter alia multa dici possunt
magis[2]
nude[3]
quod omnia mala quae patiuntur
et[4]
in proprio spiritu, et in anima corpore nudata patiuntur sicut enim anima quae nondum habet corpus glorificatum melius sentit ueram consolationem separata, quam corpori suo unita ita fit ut anima quae patitur extra corpus suum nondum omnino miserum magis
patitur[5]
nuda quam si esset in
corpore suo[6]
mortali profundior enim est dolor, et longe magis intimus qui directe penetrat animam et spiritum quam qui mediante corpore in ipsam pertingit corpus enim mortale et sensus ipsi aliquando
_______________
