f. 92r
et
naturae[1],
sicut ipse cibus materialis panis, et uini
Sanctissimum Sacramentum cibaret animam.
cibat, et nutrit ipsam meam carnem et corpus animae meae.
In die Sancti
Cenobij[2]
Confessoris, atque Pontificis, dum cogitarem circa processum uitae, et
mortis[3]
Christi Domini nostri, uenerunt mihi in mentem quaedam colloquia cum quadam teneritudine spiritus, ubi dicebam:
mors Christi uita mea, labores quies.
O Jesu Christe tua mors sit uita mea, et in tua morte sciam uitam inuenire, tui labores sint quies mea, tua debilitas humana sit mea fortitudo, tua
confessio[4]
sit mea gloriatio, passio, delitiae,
confessio[5]
gaudium,
et tua humiliatio[6]
sit mea exaltatio, et in summa
In malis Christi sint cuncta bona mea.
in malis tuis, cuncta bona mea, tu enim
mihi[7]
Domine uitam, quae in mortem tendebat absque remedio reparasti, et mortem, quae semper duratura uidebatur, et nunquam soluenda, destruxisti.
_______________
