Page:EBC 1619 12 25 2174.pdf/1

Admodum R.de Pater in Christo dilectissime, Accepi literas R. V. datas Leodii die 23. Novembris, cum munusculis, cultello anglicano, et parva theca ossea, nescio an eburnea, et tribus parvis dentiscalpiis in ea inclusis. Nescio an ista missa sint ad usum, vel ad significandum aliquid. Utcumque sit, grata fuerunt in argumentum amicitiae,et fraternitatis.
Memoria D.ni Oliverii, viri optimi, sed tarde mihi cognati, tristitiam, vel dolorem potius non exiguum mihi attulit, sed non ob ipsum, qui translatus est de mundo ad gaudia paradisi, sed ob multos, quos sine dubio ad bonam frugem convertisset, si diutius vivere per divinam providentiam ei licuisset. Sed beneplacitum Dei semper impleri debet, et nobis hoc ipsum prae omnibus rebus piacere debet, ut Dei beneplacitum impleatur. Legi etiam libenter quae R.V. narrat in epistola sua de suis itineribus, de officio magistri novitiorum, de aedificio Leodii coempto, de visitatione Sereniss.i Principis, et R.mi episcopi Leodiensis Ferdinandi, et de promiss ione applicanti collegio prioratum, si suo tempore vacare contigerit. In qua re perficienda, si opera mea utilis esse poterit apud Summum Pontificem, ea non deerit. De Domino Doctore Singletono multa audivi, et eum pro viribus defendi, quamdiu potui: sed praevaluit factio illi adversa. Neque ego video qua natione illi pro desse possim in tanta locorum distantia, et praesertim cum ego suspectus sim tanquam jesuita. Invidit diabolus concordiae Anglorum Duacensium cum Patribus Societatis, quam maximi faciebat pius Cardinalis Alanus: sed omnibus modis tentanda esset iterum nova, et sincera amicitia,et consensio in doctrina, alioqui regnum in se divisum desolabitur. Ego multis de causis nihil in ejus gratiam a me posse fieri libere dicam. Primum, ut dicere coeperam, quia suspectus sum, ut jesuita, deinde quia senex sum annorum septuaginta septem, et in dies expecto resolutionem tabernaculi mei. Tertio, quia non possum excogitare rationem, qua illi prodesse possim. Communior
---page break---

▻