Page:EBC 1617 02 20 1816.pdf/3

curae commissa; existimavi in conscientia, me eam debere alteri resignare, qui suo muneri satisfaceret: atque ita divina providentia meum videns imperfectum, me eo onere liberavit. Quare si ego viam invenire non potui,ut essem sanctus; quomodo eam potero aliis demonstrare? tamen si D. Vostra Illustrissima cogit me ut explicem quem modum observare statueram, ut bonus Pastor evaderem, dum per triennium fui Archiepiscopus in nobili, et perantiqua Civitate Capuae; dicam. Ego tamquam ad speculum oculos, animumque converti ad vitas scilicet eorum, qui optimi, et laudatissimi Episcopi fuerunt, legendo illorum historias, ac gesta, et adnitendo, ut illis per Dei gratiam efficeret simillissimus, illorum actiones imitando. Quare Sanctorum Episcoporum vitas semper prae manibus habebam, et perpetuo in mea mensa erat aliquod Surii volumen apertum, ut ordine percurrerem vitas tantorum SS. Episcoporum, Ambrosii nimirum, Martini, Augustini, Germani Antisiodorensis, Anselmi Cantuariensis, Antonini Fiorentini, Laurentii Patriarchae Veneti: et ut alios praeteream, cum voluptate, ac fructu non contemnendo, legi vitas duorum praedecessorum tuorum Ansberti, et Audoemi, qui in officio Pastorali eminentes fuerunt, subditorum animas praedicatione Verbi Dei, corpora profusis eleemosinis, semetipsos orationis pabulo nutriendo. Si D. Vostra Illustrissima in haec specula intendere voluerit, et per eorum vestigia incedere; absque dubio sanctus Archiepiscopus evadet; neque ego author esse illi possum melioris consilii. Christus Jesus Princeps Pastorum concedat sanctae animae vestrae, quod tam pie,et ardenter desiderat: et simul D.Vostra Illustrissima dignetur orare DoDivinam Majestatem pro me inutili servo, qui haec subsidia orationum tanto aequius posco, quanto me viciniorem video, ut ex hac vita discedam. Vale. Romae 20. Februar. 1617 .

◅