SCENA PRIMA:
NIGRIUS, MALUS DAEMON GENIUS
LUTHERI
Diducto Sipario comparet Roma nova, scena
totius tragoediae communis. Dum canit musica
futurus rei successus in Sancto Ignatio et Al
pino Eremita adumbratur. Conversa dein
scena, exprimit antiquae Romae ru
inosa iam aedificia, ubi apparent fre
quenter lemures, et multa scelera
patrantur. Prodit Nigrius, ma
lus Daemon, et haeresis Luthe
ranae progressus iactat primum,
tum Erynnim evocat ex
inferis novae pestis
praesidem.
NIG. Exurge Stella, crine sanguineo rubens,[1]
Romamque tristi percute gementem face.
Bene est: minantur astra: iam partes suas [2]
face tristiore peragat infernus furor
me ventilante. Pallidi lictor Jovis
non eius adsum missus imperio truci,
nec ex flagranti fundo inextincti lacus:
Adesse iussit marcidi ex Bacchi penu,
lustroque Veneris, Saxonum Enceladus novus.
funesta divum bella molitus patri,
Lutherus, astris nomen invisum, horridum.
Genius fidelis eius imperium sequor
quocumque mandat: pendo famulatum brevem,
