Page:EBC 1600 11 25 0132.pdf/1

Admodum Illustris, et Reverendissime Domine. Gratulatio Cardinalitiae dignitatis, et praedicatio laudum mearum, quas in literis Amplitudinis vestrae legi, magnam mihi verecundiam ingesserunt. Nam cum ipse piane noverim imperfectum meum, et qui longe absim tum a merito Cardinalatus, tum a praeconio tantarum laudum, non potui, fateor, non erubescere, cum a tanto viro tam mirifica commendari me viderem. Sed hoc est proprium charitatis, ut de fratribus bona om nia credat, et exigua licet et infima magni pendat, ac praedicet: quemadmodum centra, invidentia solet benefacta aliorum, quamvis m magna extenuare, vel etiam omnino non credere. Nepotem vestrum adhuc non vidi, quod per morbum, ut audivi, adhuc ei non licuerit ad me venire. Cum venerit, amantissime, ut debeo, eum complectar. Amplitudini autem vestrae, quicquid sum, et valeo, tametsi modicum est, libenter offero; neque mihi rem gratiorem facere poterit, quam ut opera mea uti velit. Precor vero Deum, ut labores vestros pastorales, quos gravissimos esse non dubito, gratta sua secundet in terris, et postmodum gloria sempiterna coronet in coelis. Sanctis precibus vestris ex animo me commendo. Romae die 25 novembris 1600.
Admodum ill.ris et R.mae D.V.
Addictissimus
Robertus Card. Bellarminus.
Archiepiscopo Leopolis.