Perosa terris fugit in caelum fides!
Sed esto, perimat Roma, pessundet, cremet,
morientis ossa, decora viventis colam.
Meliora tristis fata praesagit dolor.
Vivet, perennis vivet, insidias feri
evadet hostis, induet lauro caput.
Quicquid sinister interim casus ferat
adibo sanctam tacitus Ignati domum.
Abite 65.[1] nugae splendidae, exosum procul
facesse pondus: vilius tegmen placet.
Ne forte durus prendat abeuntem pater
me pulla vestis occulet. Caelum fave,
tuque imperatrix caelitum Virgo fave.
FERR.*[2] -Quis hinc fugacem clanculum exportat pedem?
Siste fugitive, siste, nomen indica.
Ostende vultum, verbero. CEL. -Carum, pater,
agnosce natum. FERR. -Proditor non es meus.
CEL. -Agnosce Celsum, genitor. FERR. -Agnosco nothum.
Siccine parentem deseris? Sic me fugis?
petisque vetitos hostis invisi Lares?
vetita, sceleste, tecta Loyolae petis?
CEL. -An hostis ille splendidum Romae iubar
firmumque mundi robur? FERR. -Obgannis, puer.
Huc, huc catenas, compedes, funes citi
efferte servi*[3], stringite fugacem, gemat
sub mole ferri, caedite cruentum flagris.
CEL. -Inflige, genitor, plura; non renuo pati,
Loyola docuit. FERR. -Fugere num docuit
gremiumque patris, matris annosae sinus,
ulnasque tuorum spernere, imprudens puer?
Auferte, nigro claudite revinctum specu.
