ubi perenni postulat fletu madens
nil prisca pietas Roma, nil damni ferat.
PRAE. -Metum remittat. Roma nil damni feret.
Si proferantur vera supplicium brevi
Loyola pendet. Concita lictor gradum
nostroque siste vel reluctantem foro.
Ante tenebrosam Luna qua noctem vehat
discent Quirites quam sit horrendu nefas
populos in atrum volvere erroru*[1] chaos.
NUN. -Dum lite, Praetor, eximis longa diem
insolitus urbem versat attonitam pauor
male ominosas proijcit Caelum minas.
Trepidi Quirites tuta conscendunt iuga.
Huc cupius ostro clarus et procerû frequens
fluxit catervâ, teque iam pridem vocat.
PRAE. -Discedo, medio Phaebus vbi caelo stetit
vos huc redite. Terminum liti dabo. 51.[2]
CAS. -Fauste! BERR. -Beate! MVD. -Victima sub ictu iacet.
ALP. -Huius sacerdos victimae plenos bibam
libenter haustus. MVD. -Roma terrifici gemat
ostenta caeli, candidus nobis meat
sine nube Phoebus. Agite dum praetor redit
lautas paremus prandio laeto dapes,
mens male triumphat, ventre si vacuo doles.
BERR. Eamus alacres. ALP. -Alia me cruciat fames,
attamen eamus. MVD. -Praeeo festinus domum.
ALP. -Tu nos, Navarre, sequere. NAV. -Mature sequar.
Testor Tonantis numen invitus sequor;
me coepta scelera vel retinentem trahunt.
Sed haec scelestis poena non raro sedet
