Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/5"
Gabriel King (talk | contribs) (→Not proofread: Created page with "et quia dilexit hominem, ut ab hominibus diligeretur, ideo Spiritum Sanctum ut <unclear>ius</unclear> daret, <add>quo diligerent pro <unclear>ius</unclear> dare</add>") |
ArchivesPUG (talk | contribs) m (→top: added Template:TurnPage, replaced: <references/> → <references/> {{TurnPage}}) |
||
(4 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
et quia dilexit hominem, ut ab hominibus diligeretur, | et quia dilexit hominem, ut ab hominibus diligeretur, | ||
− | ideo Spiritum Sanctum ut <unclear>ius</unclear> | + | ideo Spiritum Sanctum ut <unclear>iis daret, quo diligerent pro ius dare</unclear> necesse fuit. Theodidactus. |
+ | Ex hoc sequeretur, amorem earum animarum, | ||
+ | quae iam beatifica visione fruuntur, eundem prorsus esse | ||
+ | cum amore, quo Deus diligit filium, quae quidem dilectio non minor est illa, quam diligens et dilectus, | ||
+ | quia Spiritus Sanctus est amor Patris et Filii nec minus | ||
+ | amatur ab ab amante et amato ipse amor, quàm amans | ||
+ | ab amato, <unclear>vel</unclear> amatus ab amante; Si ergo amor | ||
+ | sit idem in iustis, cum amore, quo Pater diligit filium, | ||
+ | ergo Sequeretur, amorem divinum <unclear>in iustis</unclear> consubstantialem | ||
+ | esse, quod impossibile est. Cosmiel. Rectè asseris, neque | ||
+ | mea verba tali ratione, sed cum differentia intelligenda | ||
+ | esse velim; Amor enim Dei ad intra, quo diligit filium | ||
+ | est essentialis et consubstantialis, aeternus et immensus; | ||
+ | in quantum verò terminatur ad extra, iterum | ||
+ | duplicetur considerari potest, vel ex parte animae <unclear>amatis,</unclear> | ||
+ | quae cum intellectu et voluntate finita constet, | ||
+ | ita amat quantum potest, et quantum amoris divini | ||
+ | capax est; ex parte verò obiecti, qui Deus est, infinitudinem | ||
+ | quandam indicat, in quantum intellectus et | ||
+ | voluntas ita infinita illa amoris abysso absorbentur, | ||
+ | ut unum cum Deo per amorem spiritus efficiantur, atque | ||
+ | hoc modo obiectivè infinitu<add>s</add><del>m</del> et immensu<add>s</add><del>m</del> esse, nihil | ||
+ | prohibet, asseverare; in praesente verò vita amor in | ||
+ | fideli anima nascitur per praevias quasdam dispositiones | ||
+ | virtutique frequens exercitium, quibus anima | ||
+ | iam instructa, effectivè à Spiritu Sancto agitatur in | ||
+ | divinos amoris raptus, qu<del>i</del><add>e</add> animae atque ideo Substantialis | ||
+ | esse non potest, cum non essentialiter ab anima, sed per modum dispositionis in Subiecto capaci virtute | ||
+ | et operatione Spiritus Sancti procedat; atque sic | ||
+ | hoc loco intelligi debet id Suprà allatum ab Apostolo testimonium: Charitas diffusa est in cordibus nostris per inhabitantem | ||
Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
− | <references/> | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 15:10, 6 May 2020
et quia dilexit hominem, ut ab hominibus diligeretur,
ideo Spiritum Sanctum ut iis daret, quo diligerent pro ius dare necesse fuit. Theodidactus.
Ex hoc sequeretur, amorem earum animarum,
quae iam beatifica visione fruuntur, eundem prorsus esse
cum amore, quo Deus diligit filium, quae quidem dilectio non minor est illa, quam diligens et dilectus,
quia Spiritus Sanctus est amor Patris et Filii nec minus
amatur ab ab amante et amato ipse amor, quàm amans
ab amato, vel amatus ab amante; Si ergo amor
sit idem in iustis, cum amore, quo Pater diligit filium,
ergo Sequeretur, amorem divinum in iustis consubstantialem
esse, quod impossibile est. Cosmiel. Rectè asseris, neque
mea verba tali ratione, sed cum differentia intelligenda
esse velim; Amor enim Dei ad intra, quo diligit filium
est essentialis et consubstantialis, aeternus et immensus;
in quantum verò terminatur ad extra, iterum
duplicetur considerari potest, vel ex parte animae amatis,
quae cum intellectu et voluntate finita constet,
ita amat quantum potest, et quantum amoris divini
capax est; ex parte verò obiecti, qui Deus est, infinitudinem
quandam indicat, in quantum intellectus et
voluntas ita infinita illa amoris abysso absorbentur,
ut unum cum Deo per amorem spiritus efficiantur, atque
hoc modo obiectivè infinitusm et immensusm esse, nihil
prohibet, asseverare; in praesente verò vita amor in
fideli anima nascitur per praevias quasdam dispositiones
virtutique frequens exercitium, quibus anima
iam instructa, effectivè à Spiritu Sancto agitatur in
divinos amoris raptus, quie animae atque ideo Substantialis
esse non potest, cum non essentialiter ab anima, sed per modum dispositionis in Subiecto capaci virtute
et operatione Spiritus Sancti procedat; atque sic
hoc loco intelligi debet id Suprà allatum ab Apostolo testimonium: Charitas diffusa est in cordibus nostris per inhabitantem