DIALOGUS ASCETICUS
Cosmiele et Theodidacto Iterlocutoribus
Autore P. Athanasio Kirchero e Soc. Jesu.
DIALOGUS PRIMUS
CAPUT I
De bonitate Dei et divini amoris in hominem magnitudine
Theodidactus. Tantae tuum illuo coelestis doctrine documentum, quo mentem meam in ultimo illo Subterranei Itineris nostri termino imbuisti, dulcedinis et efficaciae fuit, ut exinde veluti nectare quodam inebriatus, ad ineffabilem illam invisibilium bonorum copiam et excellentiam continuò mentem meam reflexerim; Quoniam verò ad tantum finem exsequendum media multa sunt, eorundemque electio mirum in modum me dubium perplexumque tenet, ad te coelestium oraculorum interpretem, ea quo possum, humili mentis obsequio, recurro, ut quae ad tanti momenti negotium expediendum quonis modo conferre poterunt, à te exposcam, atque unà ad nonnulla, quae animum meum vexabant, dubia respondeas. Te enim unicum ad tantos bonorum thesauros obtinendos, ducem semper et moderatorem sequendum statui. Dubia verò illa suntç In quonam consistat Superexcelsa illa retionalis creaturae dignitas, cuius causa Deus tanta fecit et operatus est; cur humanam naturam uti tantis oppletam demeritis, ita protoplasti originali delicto contaminatam assumere sibi complacuerit. Novi enim Deum universam hanc Mundi machinam non propter Angelos, qui eo, utpote purè spiritualis actus non indigebant; neque propter se, utpote qui eam iam in archetypo suo conceptu ratione
