Page:AKC 1657 10-11 568-293.pdf/2

ὁ Προστάτης ὁ Π. βρουνάκκιος εἶχεν ἡμᾶς πάνυ καλῶς τε καὶ
πλουσίως, μίᾳ νυκτὶ ἐνταῦθα ἐμείναμεν, καὶ τῇ ἑπομένῃ
ἡμέρᾳ ἤλθομεν εἰς Λαυρῆτον, αὐτόθι εὕρομεν τὸν Π.
Γάμβερτον καὶ Σπίνολαν, οἵ τινες ἐπεὶ διαμένοσι προς.
δοκῶντες τὴν ἀπόκρίσιν καὶ γνόμην τοῦ Π. Προβινκιαλευς(?)
ὅτι αὐτοὶ οὐ δύνανται διαπείρειν πεζιπῇ ὁδοιπορία,
ἡμεῖς ἐν Λαυρήτῳ οὐ πλέον ἢ μίαν νύκτα ἐποιήσαμεν
καὶ λαβόντες ἄλλους ἵππους ἤλθομεν εἰς ἀγκώνην, ἐλίπο-
-μεν δὲ ἐν ἀγκ Λαυρήτῳ τοῦς Χiζζώλας, ὅτι μηδὲ
αὐταὶ δύνανται προποδίζειν ἐν τῇ Αγκώνη ηὕραμεν ἔτι
μένοντα τὸν Ἐπίσκοπον βαρβερίγον ἐν τῷ ἡμετέρῳ
συλλόγῳ, κᾀκεῖνον μὲν πρὸς τἀπελθεῖν ἔτι. ἕτοιμον
καὶ πάνυ παρεσκευασμένον, εἰριαν δὲ οὐκ ἴχοντας ἠρω-
τήσαμεν εὐθέως, εἰ καὶ ἡμῖν τόπος εἴη ἐν τῷ πλοίῳ
καὶ ἐμάθομεν ὅτι ἐν τῇ(?) τῷ τοῦ Ἐπισκόπου οὐ δυνε-
τὸν ἦν εἰσβαίνειν εἶναι δὲ καὶ ἄλλὴν ναῦν εἰλημ-
-μένην παρὰ τινων κυρίων, Γερμανῶν (• ἦσαν δὲ
οὗτοι οἱ ἐκ τοῦ Συλλόγου Γερμανικοῦ •) καὶ ἐν ταυ-
τῇ πλεύσομεν καὶ ἡμεῖς, ἑταιρίαν ἔχοντες καλὴν; νῦν
ἔτι δύω ἡμέρας ἄνεμον προσδοκῶμεν, καὶ οὐκ ἄλλου δεό-
-μεθα ἤ οὐρίας. ἡμεῖς πάντες κάλλιστα ἔχομεν, καὶ
οὐδεὶς κακόν τι ἔπαθε, μόνον Ρ φοβοῦμαι ὅτι πολὺν
χρόνον ἐνταῦθα διαμένειν ἀναγκαθήσομεθα. ἡ ναῦς
μετρία ἐστι, ἔστι δὲ καὶ ἐν τοῦτῳ λιμῶνι ἄλλη ναῦς
μεγάλη, Κελτικοῦ τινος, δεσπότου, ὃν τινὲς λέγουσι τε
ναυάγραν ποιῆσαι, ἀλλὰ μηδεὶς ἀπὸ τούτου φόβος.
ἀπὸ τῆς Βηνετίας γράψω λογιότητι ἡμετέρα. περὶ τῶν ἡμετέρων
πραγμάτων ἀναμνημονεύω. οὐδὲ γὰρ Μαγ(?). ὑμετέρᾳ τὶ ποιητέον.

◅▻