f. 43v
nunquam me invenisse[1] tam exaltati cordis ad alia desideria, et poenas quae mihi solebant venire[2] super prosperum et adversum temporalem profectum[3] animarum profectus, inquam quia[4] a me fieri deberet, et quando inveniebam Nulla prosperitate consolari, nisi abundantia devotionis, in Deum, et Sanctos. abundantiam aliquam in tali materia ita me ipsum consolabar quemadmodum in adversitate tristabar, nunc videbatur mihi, quod nulla Prosperitas in huiusmodi materia posset me consolari, nisi Dominus noster mihi dederit aliquam abundantiam Devotionis, et in eum et sanctos eius directam[5], nec me aliquis Nullus meror ob paucitatem oblatorum ad agendum, multa via ad ducendum parumper ad perfectionis etc. meror[6] potest penetrare quod[7] causatur[8] ex paucitate eorum, quae mihi ad agendum offeruntur. Benedictus Dominus, qui tot vias
_______________
