Mater Dei Altissimi; fons pietatis; et Vena misericordiae;
splendor caeli; et Angelorum Regina; Sanctorum
omnium laetitiae; Adesto mihi in omnibus meis tribulationibus,
angustijs, et infirmatibus, et impetra
mihi veniam omnium delictorum meorum, ut post hujus,
vitae terminum, ingredi merear Regna caelorum
Amen.
Ad te Domina levavi oculos meas, O Regina mansuetissima, quae Admirabilis Virgo
cum filio tuo regnas in caelo; Adjutorium nostrum
sit in virtute nominis tui; per te omnia opera --
nostra dirigantur. Benedicta sis in Caelo et in Terra,
et in omnibus abyssis; benedicta sit fecunditas tua;
benedicta sit virginitas tua, et munditia cordis
tui; benedictum sit corpis tuum; benedicta sit
anima tua plena sanctitatis; gloria tibi sit Regina
caeli, tecum nos duc ad aeternae felicitatis
praemia
O incorrupta, et ab omni peccati labe immunis Virgo
Deipara; Salve omnium ad te currentium certissimum
Refugium Maria, tota pulchra, tota Divina
luce radians; succurre mihi, O dulcissima
Virgo Maria, et post huius vitae fluctus fac, ut
ad aeternae Beatitudinis portum perveniam, tecum
et cum tuo divino filio aeternum regnaturi.
Retribue servo tuo, O Regina caeli, et unica porta Maria; Regina Caeli
vivifica me, et custodiam sermones tuos; revela oculos
meos, et considerabo mirabilia tua in vita tua.
Summary: Structurally, Kircher alternates between prayers (Oratio) and psalms (Psalmus) for the rest of the manuscript, and these compositions essentially synthesize his Marian theology into an example for devotional worship. The first Oratio highlights the Virgin's divine stature among creation while the second Oratio emphasizes the eschatological role of Mary (and devotions to her). Tangentially related to the prayers, the Psalmus reinforces Kircher's theology of the name of Mary and the metaphysical consequences thereof.
Key Words: "Regina mansuetissima,""aeternum regnaturi,"
