usque ad ima universa rimetur, sic Dei verbum adiit virgineum habitaculum, et inde prodiit
clauso Virginis utero, et qui facile extra Virginem posset corpus creare de nihilo, facile potuit corpus
acceptum de Virgine, extra sine carnis scissione traiicere. Neque enim legi naturae se subdidit,
sed legem naturae subdidit sibi.
Grande spectaculum, prodigiorum opus, obstupescit natura rerum, Virgo procreat sobolem,
nullum procreandae sobolis experta consortem, et venienti in vitam homini per unius monisterium
confertur munus duorum. Creator ex creatura sua nascitur, et fructum ventris sui mater
innupta miratur, et femina authoris sui, author efficitur. Quid prius miror? Quidve postremum?
Quod sine conceptu, idest sine virili congressu est collata faecunditas, an quod per partum magis
est glorificata Virginitas?
Exultat Mater salutis humanae, et prima omnium adventum Summi Regis suscipit inenarrabili
gaudis perfusa, intuetur spem terrarum, decus seculorum, et quod concupivit Abraham, ut videret
et multi Reges, et Prophetae desideraverunt videre, ipsa prima videt. Miratur pulcherrimi
infantis alabastrina membra, luce puriora, miratur: regium caput, fulvos crines spectabiles, supra
aurum amicantes. Frontem seronam, culosque syderibus clariores, genasque candidas, et
rubicundas, et in labiis purpureis diffusam gratiam. Miratur pectus, miratur latera, pario
marmore candidiora, miratur et imperium eius super humerum eius, manus aornatiles, et aureas
plenas hyacintis, quae futurae erant magnarum rerum operatrices, speciosos pedes super maris
undas ambulaturos videt, laetatur, stupet, et cum specioso filio supra filios hominum miscet amorem,
praeque magnitudine amoris se continere non potest; quasi gutta cupit adhaerere mari,
dumque certat cum summo amore, summaque reverentia illo attrahente, ut fruitur tam pulchris;
hac suadente, ne audeat, ac contingat tam sacra: vincit tandem amor, quo permota, statim attrectat
infantem; amplexatur amantem, et labellis labia admovems iungit oscula, porrigit mammillas lacte
de Coelo plenas, et gustat, et videt, quoniam suavis est Deus.
Universus vero Angelorum exercitus, innumerabiles coelestium spirituum myriades, contuentes
rerum Dominum invisibilem, et immortalem sedentem ad dexteram Maiestatis, nunc carne
vestitum, secundum praesentiam humanitatis visibiliter mundo apparuisse, et Patrem aeternum
filium suum primogenitum, secundum divitias bonitatis suae introduxisse in orbem terrae, cedicerunt
in conspectu eius in facies suas, et adoraverunt illum, dicentes: Benedictio, et claritas, et
sapientia, et gratiarum actio, honor, virtus, et fortitudo Deo nostro in saecula saeculorum; et plenum
erat praesepe a Maiestate eius, et clamabant alter ad alterum: Sanctus, Sanctus, Sanctus
Dominus Deus exercituum, plena est omnis terra gloria eius: Sanctus Deus, Sanctus fortis Sanctus
et immortalis, laudabilis, et gloriosus in saecula: et commota sunt superliminaria cardinum praesepis
illius a voce clamantium, et domus repleta est splendore. Et ecce denuo facta est multitudo
militiae coelestis laudantium, et dicentium: Gloria in altissimis Deo, et in terra pax hominibus bonae
voluntatis. Et factum est, postquam cecinerunt Angelo vi spelunca, discesserunt, et ascenderunt
in coelum, tunc Bos animal irrationale ad praesepe iacens (audite coeli rem admirabilem
et auribus percipe terra) cognovit Dominum suum, et Asellus iners cognovit praesepe Domini
Page:APUG 1053.djvu/37
From GATE
Revision as of 10:30, 5 June 2024 by Michael Canady (talk | contribs) (→Not proofread: Created page with "usque ad ima universa rimetur, sic Dei verbum adiit virgineum habitaculum, et inde prodiit<lb/> clauso Virginis utero, et qui facile extra Virginem posset corpus creare de nih...")
This page has not been proofread