ex Diviuis virtutibus pertinentia referunt. De quibus cùm susissime tùm in Cabala, tùm in Medicina Hieroglyphica disservuerimus, ea hoc loco minimè repetenda duxi; Quare illuc Lectorem remittimus. Ex hac paritèr idealium rationum connexione deducebant, quomodò universum Mundum, vel in minimam petram contrahere possent. De quo vide Alchimaiam Aegyptiorum, et de Magicis Telemetis Astrologiam Hieroglyphicam consule.
De Ritibus et Caeremoniis Aegyptiorum, queis in sacrificiis ad Genios alliciendos unicuique rei proprios, utebantur.
MAGNUM quid et inessabile sub recta et illibata sacrificiorum exhibitione latere putabant prisci Sacerdotes; undè si vel unicam ex ritibus caeremoniam non rectè peragerent, totum Theurgicum opus ni irritum labi, sibi, teste Iamblicho, persuadebant/ Hinc tanta in sacrificiis rectè et legitimè instituendis, cura; tanta animae corporisque dispositio, tot ac tantae perfectiones, lustrationes, expiationes requirebantur. Cum enim sacrificia magnam, imò necessariam cum ordinibus rerum, Deorumque catenis dependentiam connexionemque habere cognoscerent; certè non alia ratione magis votorum fuorum se compotes futuros rebantur, quàm si ad exemplaria singulorum ordinum, idealesque rationes, sua sacra instituerent. Norant etiam primos Hieromantas Divino quodam furore raptos, ea tali ordine, talibusque mysteriis adornata adinvenisse ut isae primae rerum ideae mystico symbolorum contextu exhibitae, opus faciendum connotarent. Quae omnia in mensa Isiaca ob oculos ponebant, in adytis sacrificantium, ut ex ea singulorum Deorum rationes discerent, et iuxta praescriptas leges, sacrificia peragerent. Quoniam enim singuli Deorum ordines ut ispi loquuntur suis symbolis, gestibus, habitibus, ornamentis, quibus uniuscuiusque naturam, prorpietatem, actionem exprimerent, instituti essent; Hinc aequum iudicabatur, analogico ex prorsùs simili rerum habitu, in conspectu Deorum, dùm sacra faciebant, comparere, ut tandem, quod praetenderent, consequerentur hoc symbolico apparatu, quo nihil potentius, nil efficacius, nil ad Deos attrahendos vehementius esse posse perperam credebant; gaudent enim, uti dicebant, superiora inferioribus, tanquam iis, a quibus unicè dependent, quorumque influxibus substant. De quibus cum amplissimè in nostro Oedipo egerimus eò Lectorem remittimus. Mystae itaque Adyta sua, quae
loca
