et que ibi prescribuntur, inlibris examinandis, diligenter ob serventa fe
rantque judicium, omni seposito humano respectu, solam Dei gloriam,
ac Societatis bonum, pre oculis habentes curent denique Superiores, at que
in primis ipse Provincialis, ut ju dicium Censorum executioni mandetur,
et liber non prodeat, nisi ad censuram latam exactus.
Quo melius Santa Paupertati consulatur, congregatio severè prohi
bet: nequis quo cumque pretextu, nomine pro prio, aut alieno, pecuniam
collocet ad lucrum, ex eâ percipiendum. Sed quid quid obtingit alicui pe
cuniae, permittatur arbitrio Superiorum, qui pro sua prudentia deilla
statuent.
Ut omnes Nostri āproas externorum patro ciniis (que religio
se disciplinae, et obedientiae pestis est) magis ab stereantur, statuit con
gregatio, ut peccatum, quo violaretur pre ceptum, de non procuran
dis externo rum inter cessionibus, Nostris impositum, inposterum
superiori reservetur: at que ita inter casus reseruatos recenseri ju
ssit.
Cum que situm fuisset, ad quam Provinciam Specterit Patres Mi
ssionis Seotiae & Hibernica, quos non nunquam contingit, post peractum
in una Provincia tyrocinium, in alia deinde vitam agere, & cen sendas
esse, à R. P. generali, illi Provinciae adscriptos, inqua morantur, & no
stris vacant ministeriis, ac proinde, ubi antiquitatem adepti fuerint
requisitam, in illius Provinciae congregationem, cum voce activa & pa
ssiva admittendas esse.
Quae situm fuit, an licitum sit Provinciali dispensationem petere,
