Page:Prodromus coptus sive aegyptiacus (1636).djvu/12

unicum collimabam, et boni publici cura poterat, qua factum est, ut ego, qui popularem auram nunquam magni aestimavi: ne maledicentiae quidem fluctus, declinare latendo potuerim, et cùm negotii nil fuerit silendo sapientem videri, ninc in eam me palaestram dederim in qua non rarò, ut cum Comico loquar, existimationis damno desudascitur. Verùm in hac ambiguâ mentis luctâ, me reficit, ac restaurat unicum Eminentissimi Nominis tui patrociniũ; cuius eximio splendore frontem huiuis operis ut infignirem, variis sum rationibus adductus. Imprimis quia Eminentia tua, ut huiusmodi aggrederer, iussit; ut auderem, animavit; ut feuentius progrederer, stimulũ addidit tuus in reconditis literaturis inuestigãdis ingês cura, et studiũ incredibile; ut demum cautè agerem et confideratè, tùm in iis percensendis, acerrimum permovit iudicium, aliaeque virtutes, quae quantae sint, malim silentio praedocare, quàm ut quondam de Augusto dicebat Svetonius, parcè et ieiunè attingere. Accessit hisce demum omnibus, fingularis tuus in Societatem nostram affectus, cui tamentsi ex aequo me respondere posse diffidam, in parte tamen gratiarum reponendum est, non ingratum esse corari