This page has not been proofread
, Christiani Thomaei dicti, per varia regna divisi, diversis Regibus Gentilium t͡ɕ Maurorum subiecti reperiuntur. Habent ij suum Archiepiscopum, Episcopos t͡ɕ Sacerdotes, qui omnes è Suria veniunt plerumque eos ad huiusmodi expeditionem, Patriarcha Babylonio seu Alexandrino designante. Cum verò Episcopi non possint terras adeò remotas nisi admodum tardè t͡ɕ rarò invisere, ne Sacerdotibus destinantur parvos adhuc pueros ordinibus initari solent, etiamsi non nisi in provectiori aetate, functiones suas exerceant. Causa verò cur Episcopi t͡ɕ Sacerdotes Suriani Indiam ingressi tantam sibi apud dictos Christianos authoritatem conciliarint, fuit homo quidam natione Surianus, Martome nomine, quod in nostra lingua dominum Thomam significat.
Hic Martome erat admodum dives, t͡ɕ excellens, t͡ɕ ob hanc causam intrarat cum Regibus Caranganor, t͡ɕ Colon, t͡ɕ cum occasione nominis Thomę, t͡ɕ magnae qua pollebat authoritatis, Christiani Thomaei ei se coniungebant. Ita Martome veluti caput eorum factus benevolentia sua ita omnium animos sibi devinxit, ut difficile non esset, ijs de folis Episcopis Suriae in Indiam recipiendis admittendisqua persuadere. Multùm ad hoc ijs persuadendum poterat lingua Syra, quam eandem esse demonstrabat, qua Christus Salvator noster in Hierosolima quondam esset usus; t͡ɕ qua S. Apostolus Thomas, suis maioribus sacrum olim promulgasset Evangelium
