porro Rhetorica procul absint oportet ab hac funesta Panegyri; aut coloris sit instar omnium purpura, in quam, ob male expletum susceptae laudationis munus, oratoris vultum coget verecundus pudor.
Et ante omnia quidem, dum STELLAM nostram MATUTINAM in coelo suo progredientem contemplamur, nolim in mentem cuiquam veniat fictum illud Cosroae Persarum Regis coelum, cuius, praeter exiles aliquot apud Scriptores laudum scintillulas, ne unica quidem stella vel ultimae magnitudinis hodie micat. Moles erat e conflatili vitro coeli serenati colorem ementita, in qua aurati solem radii distinxerant; livebat colore pallido Saturnium sidus; vivido splendore micabat Iupiter; igneum rutilabat Martis astrum; Veneremque; cum Mercurio sui quemque colores expresserant; denique conveniebat hic illud Claudiani Poetae:
Et simulata novo Cynthia mense redit.
Iamque suum volvens audax industria mundum
Ipse coeli huius vitrei faber et rector Cosroës, in medio terrae globo residens, terrenum Iovem aemulari videbatur, qui coeli stellarumque; iura in terram transtulisset. At o systema Planetarum plusquam vere Errantium! O stillas vitri potius quam Stellas in fragili coelo Fixas! O debiles infirmi Firmamenti bases! In quo si forte similis coelo suo Iupiter non fulmina
