Page:EBC 1617 10 15 1922.pdf/1

Admodum Reverende Pater. Acoepi litteras Reverendae Paternitatis Vestrae cum adjuncto Summario totius causae ante paucos dies. Et quidem ego jam a biennio, vel triennio non cesso ex clamare, et hortari Collegas meos, ut misereantur miserrimarum istarum Sanctimonialium, quas non videntur invenire posse, qui illis justitiam administrent; cum tamen in ista provincia non desini homines docti, prudentes, et pii. Illustrissimis Dominis Collegis meis non deest zelus; sed distantia locorum, et mutationes Nunciorum Apostolicorum et, ut verum fatear, multitudo negotiorum Sancti Offici, non permisit adhuca, ut negotium hoc tam grave finem suum acciperet. Ego hac ipsa die mittam ad Assessorem et Commissarium Officii nostri summarium ad me transmissum, ut in proxima Congregatione legatur Illustrissimis Dominis; et ego, quoad potero, urgebo, ut tandem finis tanto malo imponatur. Oret Reverenda admodum Paternitas Vostra, pro me sene, et aegroto, non ut diutius haeream in valle lacrimarum, sed ut exitum meum custodiat Pater misericordiarum. Ego saepe lego dulcissima illa verba Sanctissimi Patria nostri Bernardi, ad amicum suum Carnotensem Abbatem: Orate Salvatorem, qui non vult mortem peccatoris, ut tempestivum jam exitum non differat, sed custodiat; curate munire votis calcaneum, nudum meritis, ut is, qui insidiatur, invenire non possit, ubi figat dentea, et vulnus infligat. Haec a me sibi dieta existimet Reverenda Paternitas Vostra, non quod jam in extremis agam, sed quod senex sim valde, et doloribus variis semper obnoxius. Romae die 15 Ootobris 1617.