Page:Prodromus coptus sive aegyptiacus (1636).djvu/142

multos annos in suscepta fide constanter perseverasset, tandem deficientibus operariis, et verbi Dei ministris, Regio à pristino paulatim fervore deficiens, varios gentilium errores imbibit; Unde tota religio in extremum periculum deducta, parùm abfuit, quin pessum iret; et isset sanè, nisi Divina Providentia tot deficientis Ecclesię miserata malis, opera devoti cuiusdam viri natione Syri, qui Martome vulgò dicebatur, hoc est Dominus Thomas, maturè subvenisset; Hic enim singulari Dei instinctu è Syria in Indiam profectus, dum vineam hanc adeò incultam, squalidam, et tribulis spinisque horridam intueretur, pro summa cura, qua Christianae fidei propagandae tangebatur, eam sibi excolendam ratus, primò Indigenarum animis cùm benevolentia, tùm authoritate, qua pollebat maxima (erat enim non Natalium minus, quam doctrinae eruditionisque splendore, famaque insignis) lucrefactis, mox Coadiutores Episcopos è Syria, et Babylone Aegypti (ita enim passim modò Cairum appellant) accersitos, per diversa Regni loca constituit, Syriacam linguam, qua in eadem Regione Apostolus Sanctum Evangelium quondam, ut traditio tenebat, praedicarat, introduxit, nihil denique eorum, quae ad Ecclesiae incrementum conferre possent, intermisit; hac ratione vinea Christi in pristinum statum reducta, eos

◅▻