Page:Prodromus coptus sive aegyptiacus (1636).djvu/250

circa hanc materiam uti difficilem, ignotam, et à nemine pertractatam, ita raram, sterilem, et infaecundam oborta Lectori taedia, hac ratiocinatione haud forsan ingrata, veluti ultimo missu, eoque (nisi mea me fallit opinio) haud insipido attemperarem. Quaeritur itaque; utrum veteres Aegyptiorum Hieromanthae vulgaris linguae characteres, et nomina, hieroglyphicis notis inserere sint soliti? Haereo; cùm qui de proposita quaestione è classicis Authoribus quicquam tradiderit, reperiam neminem, plerisque Aegyptios veteres praeter sacras literas alias prorsus habuisse nullas opinantibus. iuxta illud Luc: l.3.
Nondum flumine Memphis contexere biblos noverat, et saxis tantùm volucresque ferasque scultaque servabat, magicas animalia linguas. Quam quidem erroneam opinionem inde ortam existitimo, quod, quamnam prisci Aegyptii vernaculam, quamnam communem scribendi rationem, quam denique habuerint, inter characteres vulgares et sacros differentiam, ignorarint. Verùm nos adhibito exacto dictae difficultatis scrutinio, frequentique singulorum characterum ad invicem comparatione, rem paulò scrupolosius ponderantes, eam multò aliter sese habere comperimus. Attamen ut circa argumentum adeò novum, insolens, et,παράδοξον aliquid certi statuatur, veritasque opinionis nostrae luculentius