Page:APUG 1053.djvu/77

sis in solutione horarum corde, et ore, ut iam potius supplicium
inde tibi sit metuendum, quam meritum expectandum,
quia et male pronuncias, et eorum, quae dicis, nec percipis
sensum, nec his mentis affectum attente praestas, saepe non
attendens dixeris nec ne, nisi forte ex coniectura alicuius
verbi quasi ex caudae apprehensione reputes te dixisse:
Quod cum ad corporis curam et commoda sedulus sis, tardus
maneas ad spiritus profectum, ad carnis castigationem,
ad charitatis, et obedientiae exhibitionem. Demum
super omnia erubesce, quod hos defectus, et plures alios
in te habens non animo terreris, non corde compungeris,
non admissos discutis, non animadversos corrigis, quasi Deus
aliter tecum acturus sit, quam cum omnibus aliis, ut
mala tua admissa non puniat, et bona neglecta sit
remuneraturus: cum tamen ipse integerrime dinumeret,
districte mortales omnes iudicaturus, et severissime
puniturus, nisi praeveniamus faciem eius in humili
confessione, forti satisfactione, et plena emendatione.
Pro his igitur assidue erubesce apud te, et cum ita sit,
nil mireris, si ab aliis iudiceris, et calumnieris, nec
ideo alicui succenseas, sed semper modestissime verecundare.
Quinto; Insuper quod alios homines a duobus his, velim,
summopere caveas.
Primum. Ne curiose respicias, vel perquirens eorum vultus,
habitum, gestus, facta, verba, et officia: si enim
ista perscrutari ad te non attinet alicuius spiritualis
utilitatis, vel magisterii causa, ita haec omnia negligito,
ac si non essent, nullatenus circa illa detines visum,
vel cor.
Secundum, ut nullo modo iudices de aliis, quales sint,
vel esse possint, in mente, in moribus, in meritis, et ea
enim discussio vana, et saepissime falsa, et temeraria cor

◅▻